| dc.contributor.author | میرباقری, امیرمسعود | fa_IR |
| dc.contributor.author | زنجانی, زهرا | fa_IR |
| dc.contributor.author | امیدی, عبداله | fa_IR |
| dc.contributor.author | آزادچهر, محمدجواد | fa_IR |
| dc.date.accessioned | 1401-06-20T06:48:52Z | fa_IR |
| dc.date.accessioned | 2022-09-11T06:48:56Z | |
| dc.date.available | 1401-06-20T06:48:52Z | fa_IR |
| dc.date.available | 2022-09-11T06:48:56Z | |
| dc.date.issued | 2022-07-01 | en_US |
| dc.date.issued | 1401-04-10 | fa_IR |
| dc.identifier.citation | میرباقری, امیرمسعود, زنجانی, زهرا, امیدی, عبداله, آزادچهر, محمدجواد. (1401). بررسی تاثیر درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر میزان تحریک پذیری و بی حسی هیجانی در فرزندان افراد مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه جنگ. مجله طب نظامی, 24(4), 1241-1249. doi: 10.30491/JMM.24.4.1241 | fa_IR |
| dc.identifier.issn | 1735-1537 | |
| dc.identifier.issn | 1735-7667 | |
| dc.identifier.uri | https://dx.doi.org/10.30491/JMM.24.4.1241 | |
| dc.identifier.uri | http://militarymedj.ir/article-1-3289-fa.html | |
| dc.identifier.uri | https://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/928462 | |
| dc.description.abstract | زمینه و هدف: اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) چهارمین اختلال رایج روانپزشکی بوده که علاوه‌بر ایجاد اختلال در حوزه‌های مختلف زندگی فرد مبتلا، می‌تواند تاثیرات منفی بر سلامت روان و پاسخ‌دهی هیجانی در فرزندان و یا همسر فرد مبتلا نیز داشته باشد. هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر میزان تحریک‌پذیری و بی‌حسی هیجانی در فرزندان افراد مبتلا به PTSD جنگ بود.
روش‌ها: پژوهش حاضر یک کارآزمایی بالینی تصادفی کنترل‌شده همراه با پیش‌آزمون و پس‌آزمون بود. اعضای نمونه بر اساس روش نمونه‌گیری تصادفی‌ساده از میان فرزندان افراد مبتلا به PTSD جنگ در سال 1400 انتخاب شدند که بر اساس معیارهای ورود تعداد 70 نفر دختر و پسر (بازه سنی 15 تا 19 سال) انتخاب شده و به‌صورت تصادفی در دو گروه 35 نفری آزمایش (درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد، ACT) و کنترل (آموزش مهارت‌های زندگی برای نوجوانان) قرار گرفتند. افراد پیش از اجرای مداخله و پس از آن، به‌وسیله پرسشنامه تحریک‌پذیری کریک و همکاران و خرده مقیاس بی‌حسی هیجانی فهرست اختلال استرس پس از سانحه (PCL) مورد سنجش قرار گرفتند. گروه آزمایش 8 جلسه 60 تا 90 دقیقه‌ای ACT دریافت کرد. همچنین برای گروه کنترل نیز به مدت 7 جلسه 60 تا 90 دقیقه‌ای پروتکل مهارت‌های زندگی برای نوجوانان اجرا شد. در نهایت داده‌های حاصله به‌وسیله نرم‌افزار SPSS 22 تحلیل شد.
یافته‌ها: نتایج نشان داد که میانگین تحریک‌پذیری دو گروه در پس‌آزمون تفاوت معناداری داشت (0/01>P)؛ همچنین نتایج تحلیل کوواریانس (ANCOVA) نشان داد که در متغیر بی‌حسی هیجانی، اختلاف نمرات پس‌آزمون میان دو گروه معنادار نبود (0/05>P).
نتیجه‌گیری: نتیجه این پژوهش نشان داد که ACT منجر به کاهش میزان تحریک‌پذیری در فرزندان افراد مبتلا به PTSD می‌شود. لذا می‌توان از این روش درمانی در جهت بهبود علائم فرزندان افراد مبتلا به PTSDدر مراکز مشاوره و سلامت روان استفاده کرد. | fa_IR |
| dc.format.extent | 813 | |
| dc.format.mimetype | application/pdf | |
| dc.language | فارسی | |
| dc.language.iso | fa_IR | |
| dc.publisher | دانشگاه علوم پزشکی بقیه الله | fa_IR |
| dc.relation.ispartof | مجله طب نظامی | fa_IR |
| dc.relation.isversionof | https://dx.doi.org/10.30491/JMM.24.4.1241 | |
| dc.subject | اختلال استرس پس از ضربه | fa_IR |
| dc.subject | خلق تحریک پذیر | fa_IR |
| dc.subject | هیجان | fa_IR |
| dc.subject | درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد | fa_IR |
| dc.subject | فرزندان | fa_IR |
| dc.subject | جنگ. | fa_IR |
| dc.subject | طب نظامی | fa_IR |
| dc.title | بررسی تاثیر درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر میزان تحریک پذیری و بی حسی هیجانی در فرزندان افراد مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه جنگ | fa_IR |
| dc.type | Text | en_US |
| dc.type | پژوهشي اصیل | fa_IR |
| dc.contributor.department | گروه روانشناسی بالینی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی کاشان، کاشان، ایران | fa_IR |
| dc.contributor.department | گروه روانشناسی بالینی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی کاشان، کاشان، ایران | fa_IR |
| dc.contributor.department | گروه روانشناسی بالینی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی کاشان، کاشان، ایران | fa_IR |
| dc.contributor.department | مرکز تحقیقات بیماری های عفونی، دانشگاه علوم پزشکی کاشان، کاشان، ایران | fa_IR |
| dc.citation.volume | 24 | |
| dc.citation.issue | 4 | |
| dc.citation.spage | 1241 | |
| dc.citation.epage | 1249 | |
