بررسی تأثیر آموزش خودمراقبتی مبتنی بر ذهن‌آگاهی بر کیفیت زندگی پرستاران زن

Abstract

سابقه و هدف: استرس‌زا بودن ماهیت حرفۀ پرستاری بر کیفیت زندگی پرستاران تأثیر دارد. کاهش استرس مبتنی بر ذهن‌آگاهی در بهبود کیفیت زندگی پرستاران مؤثر است. پژوهش حاضر به‌منظور تعیین تأثیر آموزش خودمراقبتی مبتنی بر ذهن‌آگاهی بر کیفیت ‌زندگی پرستاران زن شاغل در بیمارستان افشار یزد انجام شد. مواد و روش‌‌ها: این پژوهش تجربی در سال 1398 انجام شد. در این مطالعه 60 نفر از پرستاران زن شاغل در بیمارستان افشار یزد به روش تصادفی در دو گروه آزمون و کنترل قرار گرفتند. برای گروه آزمون خودمراقبتی مبتنی بر ذهن‌آگاهی در 8 جلسه 2 ساعته آموزش داده شد. گروه کنترل هیچ‌ مداخله‌ای دریافت نکرد. ابزار گردآوری داده‌ها شامل پرسش‌نامه‌های مشخصات دموگرافیک و کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی بود. داده‌ها با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی در سطح معناداری 05/0 با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخۀ 19 تجزیه‌وتحلیل شدند. یافته‌ها: میانگین نمره کل کیفیت زندگی قبل از مداخله در گروه کنترل (13.00±69.58) و آزمون (11.41±64.58) اختلاف معناداری نداشت (0.11=P). این میانگین بعد از مداخله در گروه کنترل (14.21±68.75) و آزمون (09.09±69.58) بود که تفاوت بین دو گروه معنادار نبود (0.78=P). در زمینه ابعاد کیفیت زندگی، فقط در بعد روانی تفاوت معنادار مشاهده شد (‌0.001=P). نتیجه‌گیری: آموزش خودمراقبتی مبتنی بر ذهن‌آگاهی بر بعد روانی کیفیت زندگی پرستاران تأثیر دارد. لذا پیشنهاد می‌شود در این زمینه برنامه‌هایی به صورت دوره‌ای برای پرستاران اجرا شود و بدین ترتیب موجبات ارتقای سلامت روان آنان فراهم شود.