اثربخشی آموزش خودمراقبتی به‌صورت غیرحضوری بر خودکارآمدی و کیفیت زندگی بیماران دارای استومی روده‌ای

Abstract

strongزمینه و هدف/strong زندگی با استومی موقت یا دائمی کیفیت زندگی افراد دارای استومی را تحت‌تأثیر قرار داده و مستلزم افزایش خودکارآمدی بیماران برای مراقبت از خودشان است. آموزش، یکی از راه‌های افزایش کیفیت زندگی و خودمراقبتی افراد است. مطالعه حاضر با هدف تعیین اثربخشی آموزش خودمراقبتی به‌صورت غیرحضوری بر خودکارآمدی و کیفیت زندگی بیماران دارای استومی روده‌ای مراجعه‌کننده به بیمارستان‌های استان کرمانشاه در سال 1400 انجام شد.br strongروش بررسی/strong این مطالعه نیمه‌تجربی با روش قبل و بعد، بر روی 61 بیمار دارای استومی روده‌ای انجام شد که به روش نمونه‌گیری آسان از اردیبهشت تا تیرماه سال 1400 انتخاب شدند. مشارکت‌کنندگان ابتدا به پرسش‌نامه‌های خودکارآمدی و کیفیت زندگی ویر و شربورن پاسخ دادند. سپس برنامه خودمراقبتی تدوین‌شده آموزش داده شد تا بر اساس آن خودمراقبتی را در منزل به کار گیرند و دو ماه بعد از اتمام مداخله، مجدداً پرسش‌نامه‌ها بین بیماران توزیع و تکمیل شدند. برای تحلیل داده‌ها از آزمون‌های تی زوجی، ویلکاکسون و نسخه 20 نرم‌افزار آماری SPSS استفاده شد.br strongیافته‌ها /strongمیانگین نمره کیفیت زندگی بیماران قبل از مداخله 16/53plusmn;‌34/05 بود که بعد از مداخله به 21/59plusmn;‌49/63 رسید و بر اساس آزمون آماری تی زوجی، این تفاوت معنادار بود (0/001P). بین میانگین تمام ابعاد کیفیت زندگی بیماران به جز سلامت عمومی، قبل و بعد از مداخله تفاوت آماری معناداری وجود داشت (0/0500P). میانگین نمره خودکارآمدی بیماران قبل از مداخله 4/57plusmn;‌50/40 بود که بعد از مداخله به 5/03plusmn;‌51/18 رسید و بر اساس آزمون آماری این تفاوت معنادار بود (0/036=P).br strongنتیجه‌گیری/strong یافته‌های پژوهش نشان داد آموزش خودمراقبتی غیرحضوری در بیماران دارای استومی روده‌ای بر میزان خودکارآمدی و کیفیت زندگی آنان مؤثر است.span dir=LTR/span