نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorاکبرپور, محسنfa_IR
dc.contributor.authorگنجی, محدثهfa_IR
dc.contributor.authorتپه رشی, گیتیfa_IR
dc.contributor.authorهاشمی ماد, رضاfa_IR
dc.contributor.authorحسنی, محمدfa_IR
dc.date.accessioned1401-05-11T19:01:23Zfa_IR
dc.date.accessioned2022-08-02T19:01:23Z
dc.date.available1401-05-11T19:01:23Zfa_IR
dc.date.available2022-08-02T19:01:23Z
dc.date.issued2022-04-01en_US
dc.date.issued1401-01-12fa_IR
dc.identifier.citationاکبرپور, محسن, گنجی, محدثه, تپه رشی, گیتی, هاشمی ماد, رضا, حسنی, محمد. (1401). مقایسه ی تاثیر8هفته تمرین TRXومقاومتی سنتی برکراتین کیناز و لاکتات دهیدروژناز زنان غیر فعال. مجله علوم پزشکی رازی, 29(2), 91-101.fa_IR
dc.identifier.issn2228-7043
dc.identifier.issn2228-7051
dc.identifier.urihttp://rjms.iums.ac.ir/article-1-6957-fa.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/921048
dc.description.abstractزمینه و هدف: فعالیت بدنی با وجود فواید گوناگونی که برای سلامتی عمومی دارد، می‌تواند به دلیل افزایش فشار اکسایشی از طریق افزایش تولید گونه‌های واکنش‌پذیر، موجب آسیب احتمالی بافت‌های مختلف بدن شود و هدف از این مطالعه مقایسه تاثیر هشت هفته تمرین مقاومتی سنتی و TRX روی شاخص های آسیب عضلانی دانشجویان زنان غیر فعال می‌باشد. روش کار: در این مطالعه نیمه تجربی، تعداد (28) دختر غیرفعال سالم  با میانگین سن 38/1±00/21 سال به طور تصادفی به سه گروه: تمرین مقاومتی سنتی (9)، تمرین  TRX(9) و کنترل (10) تقسیم  شدند. گروه‌های تجربی پروتکل تمرینی را سه جلسه در هفته به مدت 8 هفته با شدت 65 الی 80 درصد  اجرا کردند. نمونه‌های خونی قبل از شروع تمرین و 48 ساعت پس از آخرین جلسه‌ی تمرین اخذ و میزان کراتین کیناز و لاکتات دهیدروژناز اندازه‌گیری شد. داده‌ها با استفاده از آزمون‌های شاپیرو ویلک، تی وابسته و تحلیل واریانس یک سویه مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. یافته‌ها: نتایج نشان داد که تفاوت معناداری در سطح کراتین کیناز خون در سه گروه وجود نداشت ولی در میزان فعالیت آنزیم لاکتات دهیدروژناز در گروه تمرین مقاومتی سنتی و در گروه TRX از مرحله پیش آزمون به پس آزمون کاهش معنی داری مشاهده شد. همچنین نتایج تحلیل واریانس یک طرفه تفاوت معنی داری در سطح لاکتات دهیدروژناز در هر دو گروه تجربی با گروه کنترل و بین گروه های تجربی نشان داد (05/0 P<). نتیجه‌گیری: با توجه به یافته‌های پژوهش حاضر می‌توان بیان کرد که تمرین بدنی منظم TRX و مقاومتی سنتی با شدت متوسط هر دو نه تنها منجر به تشدید شاخص‌های آسیب عضلانی نشده‌اند بلکه  آثار سودمندی روی متغیر‌های آسیب عضلانی از جمله لاکتات دهیدروژناز داشتند که نشان دهنده سودمند بودن این گونه تمرینات در زندگی افراد غیر فعال است.fa_IR
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه علوم پزشکی ایرانfa_IR
dc.relation.ispartofمجله علوم پزشکی رازیfa_IR
dc.relation.ispartofRazi Journal of Medical Sciencesen_US
dc.subjectتمرین مقاومتی سنتیfa_IR
dc.subjectTRXfa_IR
dc.subjectکراتین کینازfa_IR
dc.subjectلاکتات دهیدروژنازfa_IR
dc.subjectدختران غیرفعالfa_IR
dc.subjectفیزیولوژی ورزشfa_IR
dc.titleمقایسه ی تاثیر8هفته تمرین TRXومقاومتی سنتی برکراتین کیناز و لاکتات دهیدروژناز زنان غیر فعالfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeپژوهشيfa_IR
dc.contributor.departmentدانشگاه قمfa_IR
dc.contributor.departmentدانشگاه قمfa_IR
dc.contributor.departmentدانشگاه آزاد اسلامی قمfa_IR
dc.contributor.departmentدانشگاه آزاد اسلامی قمfa_IR
dc.contributor.departmentدانشگاه آزاد اسلامی قمfa_IR
dc.citation.volume29
dc.citation.issue2
dc.citation.spage91
dc.citation.epage101


فایل‌های این مورد

فایل‌هااندازهقالبمشاهده

فایلی با این مورد مرتبط نشده است.

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد