نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorموسایی, محمدfa_IR
dc.contributor.authorآذربایجانی, محمد علیfa_IR
dc.contributor.authorپیری, مقصودfa_IR
dc.contributor.authorحسینی, سید علیfa_IR
dc.date.accessioned1401-05-11T19:01:18Zfa_IR
dc.date.accessioned2022-08-02T19:01:18Z
dc.date.available1401-05-11T19:01:18Zfa_IR
dc.date.available2022-08-02T19:01:18Z
dc.date.issued2022-03-01en_US
dc.date.issued1400-12-10fa_IR
dc.identifier.citationموسایی, محمد, آذربایجانی, محمد علی, پیری, مقصود, حسینی, سید علی. (1400). تاثیر 4 هفته تمرین مقاومتی و تستوسترون بر بیان ژن mTOR در بافت تاندون رت های نر. مجله علوم پزشکی رازی, 29(1), 144-152.fa_IR
dc.identifier.issn2228-7043
dc.identifier.issn2228-7051
dc.identifier.urihttp://rjms.iums.ac.ir/article-1-7417-fa.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/921035
dc.description.abstractزمینه و هدف: ابعاد و خصوصیات تاندون و عضله با یکدیگر بسیار مرتبط بوده و متناسب با یکدیگر تغییر می‌نمایند. عملکرد و وضعیت عضله نیز تحت تأثیر شدت و نوع فعالیت بدنی بخصوص تمرینات مقاومتی و هورمون تستوسترون است و این احتمال وجود دارد که تاندون نیز تحت تأثیر تمرین و تستوسترون قرار بگیرد. لذا در مطالعه‌ی حاضر به تعیین تأثیر 4 هفته تمرین مقاومتی و تستوسترون بر بیان ژن mTOR در تاندون رت‌های نر  پرداخته شد. روش کار: در این مطالعه تجربی 24 سر رت نر با سن 8 هفته و دامنه وزنی دامنه وزنی 20±220 گرم به طور تصادفی در 4 گروه 6 سری شامل 1) کنترل، 2) تمرین مقاومتی، 3) تستوسترون، 4) تمرین مقاومتی+ تستوسترون قرار گرفتند. در مدت چهار هفته پنج جلسه در هفته تمرینات مقاومتی را انجام دادند، همچنین رت‌های گروه تستوسترون، پنج جلسه در هفته mg/kg 2 تستوسترون پروپیونات به صورت صفاقی دریافت نمودند. برنامه تمرینی شامل چهار هفته و هفته‌ای پنج روز بالارفتن از نردبان بود. سطوح بیان ژنmTOR به روش RT& PCR اندازه‌گیری شد. از تحلیل واریانس واریانس یک سویه و آزمون تعقیبی توکی برای تحلیل آماری استفاده شد. سطح معنی‌داری 05>p در نظر گرفته شد. یافته‌ها: نتایج آنوای یک سویه نشان داد که سطح بیان ژن mTOR در چهار گروه معنادار بود (014/0=P). با مراجعه به آزمون تعقیبی توکی نتایج نشان داد که گروه تمرین مقاومتی و تستوسترون تنها با گروه تمرین و کنترل اختلاف معناداری نشان داد (05/0>P). سایر گروه‌ها هیچ کدام دو به دو اختلاف معناداری نشان ندادند (05/0<P). نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد اثر تعاملی تستوسترن با تمرین مقاومتی می‌تواند اثر مطلوب تری نسبت به هر کدام به تنهایی بر بهبود بیان ژن mTOR در بافت تاندون رت‌ها داشته باشد.  fa_IR
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه علوم پزشکی ایرانfa_IR
dc.relation.ispartofمجله علوم پزشکی رازیfa_IR
dc.relation.ispartofRazi Journal of Medical Sciencesen_US
dc.subjectکلمات کلیدی: تمرین مقاومتیfa_IR
dc.subjectتستوسترونfa_IR
dc.subjectmTORfa_IR
dc.subjectفیزیولوژی ورزشfa_IR
dc.titleتاثیر 4 هفته تمرین مقاومتی و تستوسترون بر بیان ژن mTOR در بافت تاندون رت های نرfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeپژوهشيfa_IR
dc.contributor.departmentگروه فیزیولوژی ورزشی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران مرکزی، تهران، ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentگروه فیزیولوژی ورزشی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران مرکزی، تهران، ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentگروه فیزیولوژی ورزشی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران مرکزی، تهران، ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentگروه فیزیولوژی ورزشی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد مرودشت، مرودشت، ایرانfa_IR
dc.citation.volume29
dc.citation.issue1
dc.citation.spage144
dc.citation.epage152


فایل‌های این مورد

فایل‌هااندازهقالبمشاهده

فایلی با این مورد مرتبط نشده است.

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد