نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorحمیدیان, خدیجهfa_IR
dc.contributor.authorعبدالهی, الیاسfa_IR
dc.contributor.authorیزدانپور, زهراfa_IR
dc.contributor.authorشهرکی مجاهد, لالهfa_IR
dc.contributor.authorخادمی, فرزادfa_IR
dc.contributor.authorواعظ, حمیدfa_IR
dc.date.accessioned1401-05-11T18:57:09Zfa_IR
dc.date.accessioned2022-08-02T18:57:10Z
dc.date.available1401-05-11T18:57:09Zfa_IR
dc.date.available2022-08-02T18:57:10Z
dc.date.issued2021-03-01en_US
dc.date.issued1399-12-11fa_IR
dc.identifier.citationحمیدیان, خدیجه, عبدالهی, الیاس, یزدانپور, زهرا, شهرکی مجاهد, لاله, خادمی, فرزاد, واعظ, حمید. (1399). الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی و شیوع جدایه های حامل انتگرون کلاس یک، دو و سه در اشریشیا کلی جداشده از عفونت‫های ادراری بیماران مراجعه کننده به بیمارستان امیرالمومنین (ع) زابل، 1399. مجله دانشگاه علوم پزشکی اردبیل, 21(1), 66-75. doi: 10.52547/jarums.21.1.66fa_IR
dc.identifier.issn2228-7280
dc.identifier.issn2228-7299
dc.identifier.urihttps://dx.doi.org/10.52547/jarums.21.1.66
dc.identifier.urihttp://jarums.arums.ac.ir/article-1-2061-fa.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/920751
dc.description.abstractزمینه و هدف: در سرتاسر جهان عفونت­های ادراری از شایعترین عفونت­ها می‫باشند و اشریشیا کلی از عوامل اصلی ایجادکننده این عفونت­ها است. انتگرون‌ها عناصر ژنتیکی متحرکی هستند که باعث گسترش عفونت‌های مقاوم به آنتی‌بیوتیک‌ها می‫شوند. بنابراین هدف از این مطالعه بررسی الگوی مقاومت آنتی‌بیوتیکی و شیوع انتگرون­های کلاس یک، دو و سه در میان جدایه‌های اشریشیا کلی بدست آمده از بیماران مبتلا به عفونت ادراری بود. روش کار: در این مطالعه توصیفی مقطعی، در فاصله زمانی زمانی تیر 1399 لغایت اسفند 1399در مجموع 70 جدایه غیرتکراری اشریشیا کلی از بیماران مبتلا به عفونت ادراری جمع آوری شد. الگوی مقاومت آنتی‌بیوتیکی بوسیله روش دیسک دیفیوژن (کربی بائر) و دستورالعمل های موسسه استاندارد آزمایشگاهی و بالینی انجام شد. شناسایی انتگرون‫های کلاس یک، دو و سه با استفاده از روش مولکولی واکنش زنجیره ای پلیمراز (PCR) صورت گرفت. یافته ­ها: جدایه‌های مورد بررسی میزان بالایی از مقاومت را نسبت به آنتی بیوتیک‌های آمپی سیلین (77/1%)، تری‫متوپریم-سولفومتوکسازول (55/8%) و سفتریاکسون (35%) نشان دادند، در حالی‫که بیشترین حساسیت نسبت به مروپنم (97%) مشاهده شد. بر اساس نتایج PCR، 34 جدایه (48/6%) حامل انتگرون کلاس یک و 3 جدایه (4/3%) حامل انتگرون کلاس دو بودند. نتیجه­ گیری: با توجه به میزان بالای مقاومت در برابر آنتی بیوتیک‌های آمپی سیلین، تری متوپریم سولفومتوکسازول و سفتریاکسون، تجویز آنها باید محدود شود. انتگرون­های کلاس یک به صورت گسترده­ای درمیان جدایه های اشریشیا کلی وجود دارند و نقش مهمی در ایجاد مقاومت آنتی بیوتیکی دارند.fa_IR
dc.format.extent347
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه علوم پزشکی اردبیلfa_IR
dc.relation.ispartofمجله دانشگاه علوم پزشکی اردبیلfa_IR
dc.relation.ispartofJournal of Ardabil University of Medical Sciencesen_US
dc.relation.isversionofhttps://dx.doi.org/10.52547/jarums.21.1.66
dc.subjectانتگرونfa_IR
dc.subjectمقاومت آنتی بیوتیکیfa_IR
dc.subjectعفونت‌های ادراریfa_IR
dc.subjectاشریشیا کلیfa_IR
dc.subjectمیکروب شناسیfa_IR
dc.titleالگوی مقاومت آنتی بیوتیکی و شیوع جدایه های حامل انتگرون کلاس یک، دو و سه در اشریشیا کلی جداشده از عفونت‫های ادراری بیماران مراجعه کننده به بیمارستان امیرالمومنین (ع) زابل، 1399fa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeمقاله اصیلfa_IR
dc.contributor.departmentگروه فارماسیوتیکس، دانشکده داروسازی، دانشگاه علوم پزشکی زابل، زابل، ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentگروه فارماسیوتیکس، دانشکده داروسازی، دانشگاه علوم پزشکی زابل، زابل، ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentگروه میکروب شناسی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی زابل، زابل، ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentگروه بیوشیمی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی زابل، زابل، ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentگروه میکروب شناسی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اردبیل، اردبیل، ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentگروه میکروب شناسی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی زابل، زابل، ایرانfa_IR
dc.citation.volume21
dc.citation.issue1
dc.citation.spage66
dc.citation.epage75


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد