الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی و شیوع جدایه های حامل انتگرون کلاس یک، دو و سه در اشریشیا کلی جداشده از عفونت‫های ادراری بیماران مراجعه کننده به بیمارستان امیرالمومنین (ع) زابل، 1399

Abstract

زمینه و هدف: در سرتاسر جهان عفونت­های ادراری از شایعترین عفونت­ها می‫باشند و اشریشیا کلی از عوامل اصلی ایجادکننده این عفونت­ها است. انتگرون‌ها عناصر ژنتیکی متحرکی هستند که باعث گسترش عفونت‌های مقاوم به آنتی‌بیوتیک‌ها می‫شوند. بنابراین هدف از این مطالعه بررسی الگوی مقاومت آنتی‌بیوتیکی و شیوع انتگرون­های کلاس یک، دو و سه در میان جدایه‌های اشریشیا کلی بدست آمده از بیماران مبتلا به عفونت ادراری بود. روش کار: در این مطالعه توصیفی مقطعی، در فاصله زمانی زمانی تیر 1399 لغایت اسفند 1399در مجموع 70 جدایه غیرتکراری اشریشیا کلی از بیماران مبتلا به عفونت ادراری جمع آوری شد. الگوی مقاومت آنتی‌بیوتیکی بوسیله روش دیسک دیفیوژن (کربی بائر) و دستورالعمل های موسسه استاندارد آزمایشگاهی و بالینی انجام شد. شناسایی انتگرون‫های کلاس یک، دو و سه با استفاده از روش مولکولی واکنش زنجیره ای پلیمراز (PCR) صورت گرفت. یافته ­ها: جدایه‌های مورد بررسی میزان بالایی از مقاومت را نسبت به آنتی بیوتیک‌های آمپی سیلین (77/1%)، تری‫متوپریم-سولفومتوکسازول (55/8%) و سفتریاکسون (35%) نشان دادند، در حالی‫که بیشترین حساسیت نسبت به مروپنم (97%) مشاهده شد. بر اساس نتایج PCR، 34 جدایه (48/6%) حامل انتگرون کلاس یک و 3 جدایه (4/3%) حامل انتگرون کلاس دو بودند. نتیجه­ گیری: با توجه به میزان بالای مقاومت در برابر آنتی بیوتیک‌های آمپی سیلین، تری متوپریم سولفومتوکسازول و سفتریاکسون، تجویز آنها باید محدود شود. انتگرون­های کلاس یک به صورت گسترده­ای درمیان جدایه های اشریشیا کلی وجود دارند و نقش مهمی در ایجاد مقاومت آنتی بیوتیکی دارند.