نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorصبری, وحیدfa_IR
dc.contributor.authorقاسم خانلو, آرزوfa_IR
dc.contributor.authorمددلو, محسنfa_IR
dc.date.accessioned1401-04-10T23:27:43Zfa_IR
dc.date.accessioned2022-07-01T23:28:03Z
dc.date.available1401-04-10T23:27:43Zfa_IR
dc.date.available2022-07-01T23:28:03Z
dc.date.issued2022-04-01en_US
dc.date.issued1401-01-12fa_IR
dc.identifier.citationصبری, وحید, قاسم خانلو, آرزو, مددلو, محسن. (1401). تأثیر آرام‌سازی پیشرونده عضلانی بر اضطراب و شدت درد در بیماران مبتلابه کووید-19. بیهوشی و درد, 13(1), 112-122.fa_IR
dc.identifier.issn2228-6659
dc.identifier.issn2322-3324
dc.identifier.urihttp://jap.iums.ac.ir/article-1-5628-fa.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/917149
dc.description.abstractزمینه و هدف: درد تجربه‌ای چندبعدی است و در مشکلات جسمی و روان‌شناختی مختلفی یکی از نشانه‌های بیماری است. در برخی مطالعه­ها نشان داده‌شده است که افراد مبتلابه کووید-19 بعد از دوره حاد بیماری  مشکلاتی مانند میالژیا سردرد، درد عضلانی و اضطراب  را تجربه می‌کنند.  هدف این مطالعه بررسی تأثیر آرام‌سازی پیشرونده عضلانی بر روی اضطراب، شدت دردو تداخل در فعالیت‌های روزمره است. مواد و روش : این پژوهش  از نوع مطالعه نیمه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعه پژوهشی بیماران مبتلابه کووید- 19 شهرستان خوی  که تست PCR مثبت دریافت کرده  بودند. از میان آن‌ها 96 نفر را که  شکایت‌هایی مانند، درد عضلانی، سردرد، کمردرد  بدون سابقه تجربه درد به‌طور هدفمند انتخاب شده و به طور تصادفی به دور آزمایشی و کنترل جایگذاری شدند. برای گروه آزمایش تمرینات آرام‌سازی پیشرونده عضلانی در 12جلسه آموزش و تمرین داده شد و از بیماران خواسته شد 60 جلسه 20 دقیقه‌ای در طی 8 هفته تمرین کنند. داده‌ها با استفاده از پرسشنامه‌های  شدت درد و اضطراب بک  در پیش‌آزمون و پس‌آزمون جمع‌آوری شدند. بعد از جمع‌آوری داده‌ها ، برای کنترل تأثیر پیش‌آزمون از  آزمون تحلیل کوواریانس چند متغیره در نرم‌افزار 26SPSS- استفاده‌شده است. یافته­ها: آزمون لوین نشان‌دهنده برقرار همگنی واریانس‌ها  است(سطح معناداری از 11/0 تا 58/0)؛ پس می‌توان از تحلیل کوواریانس استفاده کرد.  تحلیل  نمرات اضطراب، شدت درد، تداخل در فعالیت‌های روزمره در هر دو گروه روند کاهشی  است، و تفاوت نمرات مؤلفه‌های اضطراب، شدت درد، تداخل در فعالیت‌های روزمره در بین دو گروه بیماران آزمایشی و کنترل در سطح 01/0> P معنادار است. اندازه اثر به‌دست‌آمده برای  آرام‌سازی پیشرونده عضلانی در کاهش شدت درد تجربه‌شده 65/0 ، کاهش تداخل  درد در فعالیت‌های روزمره 71/0 و برای اضطراب 78/0 به‌دست‌آمده بود که نشان‌دهنده اندازه اثر متوسط آرام‌سازی عضلانی برای هر سه مؤلفه است. نتیجه‌گیری: یافته های این پزوهش نشان می دهد  که تمرین آرام‌سازی پیشرونده عضلانی به‌طور معنادار و مؤثری می‌تواند اضطراب، شدت درد و تداخل در انجام کارهای روزمره را کاهش دهد. تمرینات آرام‌سازی پیشرونده عضلانی با تحریک اعصاب سمپاتیک می‌توانند اضطراب و استرس بیماران را کاهش داده و کاهش استرس به‌نوبه خود می‌تواند منجر به کاهش تجربه ادراک درد می شود. پس در کنار درمان‌های دارویی برای کاهش اضطراب ، شدت درد می‌توان از آرام‌سازی پیشرونده عضلانی استفاده کرد.  fa_IR
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherانجمن رژیونال آنستزی و درد ایرانfa_IR
dc.relation.ispartofبیهوشی و دردfa_IR
dc.relation.ispartofAnesthesiology and Painen_US
dc.subjectآرام‌سازی پیشرونده عضلانیfa_IR
dc.subjectاضطرابfa_IR
dc.subjectشدت دردfa_IR
dc.subjectکووید-19fa_IR
dc.subjectمديريت درد مزمنfa_IR
dc.titleتأثیر آرام‌سازی پیشرونده عضلانی بر اضطراب و شدت درد در بیماران مبتلابه کووید-19fa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeپژوهشيfa_IR
dc.citation.volume13
dc.citation.issue1
dc.citation.spage112
dc.citation.epage122


فایل‌های این مورد

فایل‌هااندازهقالبمشاهده

فایلی با این مورد مرتبط نشده است.

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد