تأثیر آموزش مهارت‌های اجتماعی بر سلامت روان دانش‌آموزان دختر یک کلاس در مقطع ابتدایی

Abstract

زمینه مهارت‌های اجتماعی نقش بسیار مهمی در سلامت عاطفی و بهزیستی کودکان دارند. بنابراین آموزش مهارت‌های اجتماعی به کودکان از اهمیت زیادی برخوردار است. هدف هدف از انجام پژوهش حاضر، تعیین اثربخشی آموزش مهارت‌های اجتماعی بر سلامت روان دانش‌آموزان دختر یک کلاس در مقطع ابتدایی شهر رشت از طریق آموزش به معلم بوده است. روش‌ها پژوهش حاضر یک مطالعه نیمه‌تجربی با استفاده از پیش‌آزمون و پس‌آزمون بود. این مطالعه در خلال سال 1396 تا 1397 در یک کلاس پایه سوم ابتدایی شهر رشت در نیمسال اول انجام شد. والدین و معلمان پرسش‌نامه‌ها را قبل و بعد از مداخله پر کردند. آموزش مهارت‌های اجتماعی به دانش‌آموزان، ازطریق آموزش به معلم مربوطه که هر روز در ارتباط با دانش‌آموزان بود، انجام شد. از متد‌های شناختی‌رفتاری و تقویت مثبت استفاده شد. جهت ارزیابی اثربخشی مطالعه از چک‌لیست سنجش توانایی‌ها و مشکلات برای ارزیابی سلامت روان و ماتسون برای ارزیابی مهارت‌های اجتماعی استفاده شد. جهت آنالیز آماری اطلاعات از آزمون رتبه علامت‌دار ویلکاکسون و آزمون تی زوجی و نرم‌افزار SPSS نسخه 21 استفاده شد. یافته‌ها در این مطالعه میانگین سنی مادران 3/32±‌37/79سال و میانگین سنی پدران 4/42±‌41/08سال بوده است. میانگین نمره کلی مهارت‌های اجتماعی والدین از 13/65±225/54 قبل مداخله به 18/59±219/12 بعد مداخله رسید که کاهش معنادار داشته است (0/033=‌P). همچنین بر اساس پرسش‌نامه سلامت روان معلم، از میان خرده‌مقیاس‌ها، میانگین خرده‌مقیاس بیش فعالی-کمبود توجه از 2/49±3/95 قبل مداخله به 1/55±2/62 بعد مداخله رسید که کاهش معنادار داشته است (0/020=P). نتیجه‌گیری نتایج مطالعه حاضر حاکی از آن بود که آموزش مهارت‌های اجتماعی به کودکان توسط معلم به صورت کلی تغییرات معنی‌داری را در بهبود این مهارت‌ها و رفتار کودکان ایجاد نکرد.