نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorرضایی, مریمfa_IR
dc.contributor.authorآذربایجانی, محمدعلیfa_IR
dc.contributor.authorپیری, مقصودfa_IR
dc.contributor.authorحسینی, سید علیfa_IR
dc.date.accessioned1401-01-30T20:21:38Zfa_IR
dc.date.accessioned2022-04-19T20:21:39Z
dc.date.available1401-01-30T20:21:38Zfa_IR
dc.date.available2022-04-19T20:21:39Z
dc.date.issued2022-01-01en_US
dc.date.issued1400-10-11fa_IR
dc.identifier.citationرضایی, مریم, آذربایجانی, محمدعلی, پیری, مقصود, حسینی, سید علی. (1400). تأثیر تمرین هوازی همراه با اُزن و سلول بنیادی بر سطح سرمی آناندامید در موش‌های صحرایی مبتلا به استئوآرتریت. دوماه نامه علمي ـ پژوهشي فيض, 26(1), 38-46.fa_IR
dc.identifier.issn1029-7855
dc.identifier.issn2008-9821
dc.identifier.urihttp://feyz.kaums.ac.ir/article-1-4424-fa.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/901623
dc.description.abstractسابقه و هدف: تمرین هوازی، ازن‌تراپی و سلول‌درمانی هریک به‌طور مستقل به‌عنوان روش درمانی برای استئوآرتریت پیشنهاد شده‌اند. بنابراین، هدف مطالعه حاضر، بررسی تأثیر تمرین هوازی همراه با ازن و سلول‌درمانی بر سطح سرمی آناندامید در موش‌های استئوآرتریتی است. مواد و روش‌ها: تعداد 45 سر موش صحرایی نر به‌صورت تصادفی در 9 گروه، شامل: گروه 1- کنترل سالم، 2- کنترل بیمار، 3- تمرین، 4- ازن‌تراپی، 5- سلول‌درمانی، 6- تمرین + ازن‌تراپی، 7- تمرین + سلول‌درمانی، 8- ازن + سلول‌درمانی و 9- ازن + سلول‌درمانی + تمرین‌ قرار گرفتند. گروه‌های سلول به‌‌تنهایی و درمان‌های ترکیبی با سلول، تعداد یک میلیون به‌ازای یک کیلوگرم وزن بدن دریافت نمودند و گروه‌های ازن به‌‌تنهایی و درمان‌های ترکیبی با ازن، در 3 تکرار و قبل از شروع تمرین به‌‌مقدارµg/ml 20 ازن دریافت کردند. برنامه تمرین شامل دویدن روی نوار گردان با سرعت 16 متر در دقیقه، به‌مدت 8 هفته بود. 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی، سطح سرمی آناندامید به‌روش الایزا اندازه‌گیری شد. نتایج با استفاده از آزمون تحلیل واریانس سه‌راهه در سطح معنی‌داری آلفای 0/05 به‌دست آمد.  نتایج: یافته‌های مطالعه نشان داد که سطح سرمی آناندامید در گروه بیمار استئوآرتریتی در مقایسه با گروه سالم کاهش معنی‌داری داشت که تمرین و ازن‌تراپی منجر به افزایش معنی‌دار آناندامید گردید؛ اما سلول‌درمانی نتوانست اثر معنی‌داری بر افزایش سطح سرمی آناندامید داشته باشد. اوج این افزایش در ازن + سلول‌درمانی و تعامل هر سه مداخله به‌طور همزمان دیده شد. نتیجه‌‌گیری: هرچند تمرین هوازی و ازن‌تراپی هریک به‌طور مستقل اثر مثبتی بر آناندامید در افراد مبتلا به استئوآرتریت دارند؛ اما تعامل هر سه مداخله به‌طور همزمان و ازن + سلول‌درمانی مؤثرتر است.fa_IR
dc.format.extent372
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه علوم پزشکی کاشانfa_IR
dc.relation.ispartofدوماه نامه علمي ـ پژوهشي فيضfa_IR
dc.relation.ispartofFeyz Journal of Kashan University of Medical Sciencesen_US
dc.subjectتمرین هوازیfa_IR
dc.subjectسلول بنیادیfa_IR
dc.subjectازن‌تراپیfa_IR
dc.subjectاستئوآرتریتfa_IR
dc.subjectآناندامیدfa_IR
dc.subjectعمومىfa_IR
dc.titleتأثیر تمرین هوازی همراه با اُزن و سلول بنیادی بر سطح سرمی آناندامید در موش‌های صحرایی مبتلا به استئوآرتریتfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeپژوهشيfa_IR
dc.contributor.departmentگروه فیزیولوژی ورزشی، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentگروه فیزیولوژی ورزشی، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentگروه فیزیولوژی ورزشی، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentگروه فیزیولوژی ورزشی، واحد مرودشت، دانشگاه آزاد اسلامی، مرودشت، ایرانfa_IR
dc.citation.volume26
dc.citation.issue1
dc.citation.spage38
dc.citation.epage46


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد