تدوین مدل معادلات ساختاری پیش‌بینی حس تعلق به مدرسه بر اساس انسجام خانواده با نقش میانجی هوش معنوی در دانش‌آموزان پسر مقطع متوسطه دوم شهر اردبیل در سال تحصیلی 1400-1399: یک مطالعه توصیفی

Abstract

چکیده زمینه و هدف: حس تعلق به مدرسه به عنوان یک نیاز مهم برای عملکرد خوب دانش‌آموزان در محیط‌های یادگیری تأیید شده است. پژوهش حاضر با هدف تدوین مدل معادلات ساختاری پیش­بینی حس تعلق به مدرسه بر اساس انسجام خانواده با نقش میانجی هوش معنوی در دانش‌آموزان پسر مقطع متوسطه دوم انجام گرفت. مواد و روش­ها: این مطالعه توصیفی به روش مدل­یابی معادلات ساختاری بود و جامعه آماری پژوهش را کلیه دانش­آموزان پسر دوره­ متوسطه دوم مشغول به تحصیل در مدارس دولتی شهرستان اردبیل در سال تحصیلی 1400-1399 تشکیل داد. تعداد 250 نفر از این افراد به شیوه نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شده و به صورت آنلاین به پرسش‌نامه‌های حس تعلق به مدرسه، هوش معنوی و انسجام خانواده پاسخ دادند. داده‌ها با استفاده از آزمون­های آماری ضریب همبستگی Pearson و مدل­یابی معادلات ساختاری تحلیل شد. یافته­ها: نتایج نشان داد که حس تعلق به مدرسه با انسجام خانواده (35/0=r، 001/0p<) و هوش معنوی (55/0=r، 001/0p<) ارتباط مثبت و معنی­دار دارد. هم­چنین هوش معنوی با انسجام خانواده ارتباط مثبت و معنی­دار داشت (37/0=r، 001/0p<). شاخص­های برازش مدل نیز مسیر انسجام خانواده به حس تعلق به مدرسه را با میانجی­گری هوش معنوی تأیید کرد. نتیجه­گیری: به­طور کلی نتایج نشان داد که انسجام خانواده به صورت مستقیم و غیرمستقیم و با میانجی‌گری هوش معنوی در حس تعلق به مدرسه نقش دارد. در راستای نتایج به­دست آمده، برگزاری کارگاه‌های آموزشی مبتنی بر روان­شناسی بهبود روابط خانواده و آموزش مهارت­های هوش معنوی به والدین و دانش­آموزان راه­کاری مفید در جهت افزایش انسجام خانواده و در نتیجه احساس تعلق به مدرسه خواهد بود. واژه­های کلیدی: حس تعلق به مدرسه، هوش معنوی، انسجام خانواده، دانش‌آموزان، اردبیل