اثربخشی برنامه آموزش خانواده بر پیوند والدینی و رفتارهای پرخطر نوجوانان

Abstract

زمینه و اهداف: دوران نوجوانی با احساس‌های متناقض، تحریکات فیزیولوژیکی و عواطفی پرتنش همراه است و تعارض‌های گوناگونی در رابطه والد- نوجوان ایجاد می‌شود. این پژوهش با هدف تعیین اثربخشی برنامه کلاس‌های آموزش خانواده بر پیوند والدینی و رفتارهای پرخطر نوجوانان است. روش بررسی: در این پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه شاهد، تعداد 30 نفر از دانش‌آموزان دختر مقطع متوسطه دوم شهرستان بابل در سال تحصیلی 99-1398 دارای رفتارهای پرخطر و مادرانشان با روش نمونه‌گیری غیرتصادفی هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه 15 نفری آزمایش و شاهد قرار گرفتند. گروه آزمایش برنامه آموزش خانواده را طی ۸ جلسه 120 دقیقه‌ای به صورت هفتگی دریافت نمود. قبل و بعد از مداخله، پرسشنامه پیوند والدینی و پرسشنامه رفتارهای پرخطر در هر دو گروه اجرا شد. داده‌ها از طریق آزمون کوواریانس مقایسه و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها: نتایج این تحقیق نشان داد که برنامه کلاس‌های آموزش خانواده موجب افزایش پیوند والدینی و کاهش رفتارهای پرخطر نوجوانان شده است (0.001>p). نتیجه‌گیری: مطالعه نشان داد که از برنامه کلاس‌های آموزش خانواده می‌توان در جهت بهبود مشکلات نوجوانان دارای رفتارهای پرخطر استفاده کرد.