| dc.contributor.author | سهرابی, فاطمه | fa_IR |
| dc.contributor.author | شمسی پور دهکردی, پروانه | fa_IR |
| dc.date.accessioned | 1400-12-14T16:27:27Z | fa_IR |
| dc.date.accessioned | 2022-03-05T16:27:27Z | |
| dc.date.available | 1400-12-14T16:27:27Z | fa_IR |
| dc.date.available | 2022-03-05T16:27:27Z | |
| dc.date.issued | 2021-12-01 | en_US |
| dc.date.issued | 1400-09-10 | fa_IR |
| dc.identifier.citation | سهرابی, فاطمه, شمسی پور دهکردی, پروانه. (1400). تاثیر سطوح فعالیت بدنی و بالیدگی جسمانی بر شایستگی حرکتی کودکان شهر تهران. دوماه نامه علمي ـ پژوهشي فيض, 25(6), 6-6. | fa_IR |
| dc.identifier.issn | 1029-7855 | |
| dc.identifier.issn | 2008-9821 | |
| dc.identifier.uri | http://feyz.kaums.ac.ir/article-1-4358-fa.html | |
| dc.identifier.uri | https://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/885432 | |
| dc.description.abstract | خلاصه
سابقه و هدف: از اساسیترین نیازهای زندگی انسان، سلامت جسمانی میباشد. پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر سطوح فعالیت بدنی و بالیدگی جسمانی بر شایستگی حرکتی کودکان 11-8 ساله شهر تهران انجام شد. 205 دختر و پسر 11-8 ساله شهر تهران به صورت نمونهگیری در دسترس انتخاب شدند.
مواد و روشها: ارزیابی سطح فعالیت بدنی با استفاده از پرسشنامه بین المللی سطح فعالیت بدنی، درصد قامت بزرگسالی با استفاده از روش خمیس-روشه به عنوان شاخص بالیدگی جسمانی موردارزیابی قرار گرفت. شایستگی حرکتی با استفاده آزمون شایستگی حرکتی (TMC) ارزیابی شد. داده ها با استفاده از روش تحلیل واریانس چند عاملی و آزمون تعقیبی بونفرونی تحلیل شد.
نتایج: نتایج تحلیل واریانس چند عاملی اثر معنادار بالیدگی و سطح فعالیت بدنی را روی شایستگی حرکتی نشان داد (05/0p< ). کودکان با بالیدگی دیررس در هر سه سطح فعالیت بدنی دارای میانگین شایستگی حرکتی بهتری بودند. کودکان با سطح فعالیت بدنی بالا دارای میانگین شایستگی حرکتی بهتری نسبت به کودکان با سطح فعالیت بدنی متوسط و پایین بودند. اثر اصلی سطوح بالیدگی جسمانی معنادار بود (001/0 p=). مقایسه میانگین ها نشان داد کودکان دارای بالیدگی زودرس دارای شایستگی حرکتی پایین تری نسبت به کودکان دارای بالیدگی نرمال و بالیدگی دیررس بودند و کودکان دارای بالیدگی دیررس بهترین شایستگی حرکتی را داشتند. اثر تعاملی سطوح بالیدگی جسمانی در سن معنادار بود (001/0 p=).
نتیجهگیری: با توجه به تاثیر سطح فعالیت بدنی، اهمیت بالا بردن سطح فعلیت بدنی را به منظور ارتقا شایستگی حرکتی نشان میدهد.خلاصه
سابقه و هدف: از اساسیترین نیازهای زندگی انسان، سلامت جسمانی میباشد. پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر سطوح فعالیت بدنی و بالیدگی جسمانی بر شایستگی حرکتی کودکان 11-8 ساله شهر تهران انجام شد. 205 دختر و پسر 11-8 ساله شهر تهران به صورت نمونهگیری در دسترس انتخاب شدند.
مواد و روشها: ارزیابی سطح فعالیت بدنی با استفاده از پرسشنامه بین المللی سطح فعالیت بدنی، درصد قامت بزرگسالی با استفاده از روش خمیس-روشه به عنوان شاخص بالیدگی جسمانی موردارزیابی قرار گرفت. شایستگی حرکتی با استفاده آزمون شایستگی حرکتی (TMC) ارزیابی شد. داده ها با استفاده از روش تحلیل واریانس چند عاملی و آزمون تعقیبی بونفرونی تحلیل شد.
نتایج: نتایج تحلیل واریانس چند عاملی اثر معنادار بالیدگی و سطح فعالیت بدنی را روی شایستگی حرکتی نشان داد (05/0p< ). کودکان با بالیدگی دیررس در هر سه سطح فعالیت بدنی دارای میانگین شایستگی حرکتی بهتری بودند. کودکان با سطح فعالیت بدنی بالا دارای میانگین شایستگی حرکتی بهتری نسبت به کودکان با سطح فعالیت بدنی متوسط و پایین بودند. اثر اصلی سطوح بالیدگی جسمانی معنادار بود (001/0 p=). مقایسه میانگین ها نشان داد کودکان دارای بالیدگی زودرس دارای شایستگی حرکتی پایین تری نسبت به کودکان دارای بالیدگی نرمال و بالیدگی دیررس بودند و کودکان دارای بالیدگی دیررس بهترین شایستگی حرکتی را داشتند. اثر تعاملی سطوح بالیدگی جسمانی در سن معنادار بود (001/0 p=).
نتیجهگیری: با توجه به تاثیر سطح فعالیت بدنی، اهمیت بالا بردن سطح فعلیت بدنی را به منظور ارتقا شایستگی حرکتی نشان میدهد.خلاصه
سابقه و هدف: از اساسیترین نیازهای زندگی انسان، سلامت جسمانی میباشد. پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر سطوح فعالیت بدنی و بالیدگی جسمانی بر شایستگی حرکتی کودکان 11-8 ساله شهر تهران انجام شد. 205 دختر و پسر 11-8 ساله شهر تهران به صورت نمونهگیری در دسترس انتخاب شدند.
مواد و روشها: ارزیابی سطح فعالیت بدنی با استفاده از پرسشنامه بین المللی سطح فعالیت بدنی، درصد قامت بزرگسالی با استفاده از روش خمیس-روشه به عنوان شاخص بالیدگی جسمانی موردارزیابی قرار گرفت. شایستگی حرکتی با استفاده آزمون شایستگی حرکتی (TMC) ارزیابی شد. داده ها با استفاده از روش تحلیل واریانس چند عاملی و آزمون تعقیبی بونفرونی تحلیل شد.
نتایج: نتایج تحلیل واریانس چند عاملی اثر معنادار بالیدگی و سطح فعالیت بدنی را روی شایستگی حرکتی نشان داد (05/0p< ). کودکان با بالیدگی دیررس در هر سه سطح فعالیت بدنی دارای میانگین شایستگی حرکتی بهتری بودند. کودکان با سطح فعالیت بدنی بالا دارای میانگین شایستگی حرکتی بهتری نسبت به کودکان با سطح فعالیت بدنی متوسط و پایین بودند. اثر اصلی سطوح بالیدگی جسمانی معنادار بود (001/0 p=). مقایسه میانگین ها نشان داد کودکان دارای بالیدگی زودرس دارای شایستگی حرکتی پایین تری نسبت به کودکان دارای بالیدگی نرمال و بالیدگی دیررس بودند و کودکان دارای بالیدگی دیررس بهترین شایستگی حرکتی را داشتند. اثر تعاملی سطوح بالیدگی جسمانی در سن معنادار بود (001/0 p=).
نتیجهگیری: با توجه به تاثیر سطح فعالیت بدنی، اهمیت بالا بردن سطح فعلیت بدنی را به منظور ارتقا شایستگی حرکتی نشان میدهد. | fa_IR |
| dc.language | فارسی | |
| dc.language.iso | fa_IR | |
| dc.publisher | دانشگاه علوم پزشکی کاشان | fa_IR |
| dc.relation.ispartof | دوماه نامه علمي ـ پژوهشي فيض | fa_IR |
| dc.relation.ispartof | Feyz Journal of Kashan University of Medical Sciences | en_US |
| dc.subject | بالیدگی جسمانی | fa_IR |
| dc.subject | فعالیت بدنی | fa_IR |
| dc.subject | شایستگی حرکتی | fa_IR |
| dc.subject | کودکان | fa_IR |
| dc.subject | عمومى | fa_IR |
| dc.title | تاثیر سطوح فعالیت بدنی و بالیدگی جسمانی بر شایستگی حرکتی کودکان شهر تهران | fa_IR |
| dc.type | Text | en_US |
| dc.type | پژوهشي | fa_IR |
| dc.citation.volume | 25 | |
| dc.citation.issue | 6 | |
| dc.citation.spage | 6 | |
| dc.citation.epage | 6 | |
