تأثیر آموزش به روش خودارزیابی تصویری بر دانش، عزت نفس و عملکرد کارکنان اتاق عمل در انجام احیای قلبی‌ریوی پیشرفته

Abstract

زمینه و هدف: نتایج مطالعات قبلی حاکی از عملکرد ضعیف و دانش ناکافی کارکنان اتاق عمل در زمینـه احیـای قلبی‌ریوی است. مطالعه حاضـر با هدف تعیین تأثیر آموزش به روش خودارزیابی تصویری برسطح دانش، عزت نفس و عملکرد کارکنان اتاق عمل در احیای قلبی‌ریوی پیشرفته، انجام شد. روش بررسی: این مطالعه پیش‌تجربی از نوع پیش‌آزمون، پس‌آزمون تک‌گروهی با شرکت 32 نفر از کارکنان اتاق عمل انجام شد. مداخله به صورت برگزاری کارگاه احیای قلبی‌ریوی و فیلم‌برداری از انجام عملیِ احیای قلبی بر روی مولاژ توسط هریک از شرکت‌کنندگان و سپس باز‌پخش فیلم به منظور خودارزیابی بود. داده‌ها با استفاده از پرسش‌نامه پژوهشگر‌ساخته دانش و پرسش‌نامه عزت نفس Rosenberg در 3 نوبت (قبل، بلافاصله و 8 هفته پس از مداخله) و پرسش‌نامه خودارزیابی عملکرد و چک‌لیست مشاهده‌ای عملکرد در دو نوبت (بلافاصله و 8 هفته پس از مداخله) جمع‌آوری شد. تجزیه‌و‌تحلیل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه 16، آنالیز واریانس با تکرار مشاهدات، آزمون تعقیبی بونفرونی، گرین هوس و تی زوجی انجام شد. یافته‌ها: میانگین نمره دانش کارکنان اتاق عمل از قبل تا بلافاصله بعد از مداخله ارتقا یافت (0/001>P) اما تفاوتی بین زمان‌های قبل و 8 هفته بعد از مداخله دیده نشد. در خصوص میانگین نمرات عزت نفس نیز از قبل تا 8 هفته بعد از مداخله ارتقا یافتند و این تفاوت مربوط به 3 زمان اندازه‌گیری قبل، بلافاصله و 8 هفته بعد از مداخله بود (0/004=P). به علاوه اینکه میانگین نمرات خودارزیابی عملکرد افزایش و عملکرد مشاهده‌شده کاهش پیدا کرد که این تفاوت‌ها مربوط به زمان‌های بلافاصله بعد و 8 هفته بعد از مداخله بود (0/001>P). نتیجه‌گیری: روش آموزشی خودارزیابی تصویری در ارتقای عزت نفس و خودارزیابی عملکرد کارکنان اتاق عمل در میان‌مدت مؤثر بوده و بدین منظور استفاده از این روش در آموزش‌های مداوم احیای قلبی‌ریوی توصیه می‌شود.