تأثیرآموزش مهارت‌های زندگی بر استرس والدی زنان رابط سلامت دارای کودک زیر 7 سال

Abstract

زمینه و هدف: یکی از رویدادهای مهم زندگی پذیرش نقش والدی است که استرس فراوانی در مقابل مسئولیت‌ها و انتظارات این نقش وجود دارد. استرس والدی در نتیجه ناهمخوانی درک‌شده بین مسئولیت‌های والدی و منابع فردی مانند ویژگی‌های کودک و ویژگی‌های والدین و نقص مهارت‌های زندگی در تعامل با ویژگی‌های کودک است که منجر به بروز مشکلات رفتاری و اختلالات رشد عاطفی فرزندان می‌شود. بر این‌ اساس هدف این مطالعه، تعیین تأثیر آموزش مهارت‌های زندگی بر استرس والدی زنان رابط سلامت دارای کودک زیر 7 سال در شهرستان ابهر بود. روش بررسی: این تحقیق از نوع مطالعات نیمه‌تجربی با پیش آزمون و پس آزمون و گروه کنترل بود که تأثیر مهارت‌های زندگی بر استرس والدی زنان رابط سلامت دارای کودک زیر 7 سال که با دو مرکز جامع سلامت شهرستان ابهر را در سال 1398 همکاری می‌کردند 60 نفر به‌ صورت نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. ابزار این پژوهش پرسش‌نامه اطلاعات جمعیت شناختی و پرسش‌نامه فرم کوتاه استرس والدینی Abidin (Parenting steress Index - short form/ SF- PSI)بود. گروه آزمون در دو گروه 15 نفره به مدت 5 جلسه 105 دقیقه‌ای تحت آموزش برنامه گروهی مهارت زندگی قرار گرفت. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه 16 و به کمک آزمون‌های آماری تی مستقل، تحلیل کوواریانس و آزمون من ویتنی تحلیل شدند. یافته‌ها: نتایج نشان داد که آموزش مهارت زندگی سبب کاهش استرس والدی در گروه آزمون شد. میانگین نمره استرس والدی و بعد پریشانی والدین بعد از آموزش در گروه آزمون به طور معنی‌داری کمتر از گروه کنترل بود که نشان‌دهنده استرس کمتر در این گروه نسبت به گروه کنترل می‌باشد (001/0P<). نتیجه‌گیری کلی: نتایج نشان می‌دهد که برنامه آموزش مهارت زندگی در رابطین سلامت میانگین استرس والدی و خرده مقیاس‌های استرس را کاهش می‌دهد. بنابراین آموزش مهارت‌های زندگی به والدین ضروری است و پیشنهاد می‌شود که برنامه‌ریزی غنی‌تر توسط مسئولین انجام شود تا کارگاه‌های آموزشی مهارت‌های زندگی برای والدین توسط حوزه سلامت برگزار گردد.