نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorگرام فرد, ناهیدfa_IR
dc.contributor.authorنقیبی, سعیدfa_IR
dc.contributor.authorشریعت زاده, محمدfa_IR
dc.contributor.authorبرزگری, علیfa_IR
dc.contributor.authorسعادتمند, مینوfa_IR
dc.date.accessioned1400-12-14T13:19:01Zfa_IR
dc.date.accessioned2022-03-05T13:19:02Z
dc.date.available1400-12-14T13:19:01Zfa_IR
dc.date.available2022-03-05T13:19:02Z
dc.date.issued2021-11-01en_US
dc.date.issued1400-08-10fa_IR
dc.identifier.citationگرام فرد, ناهید, نقیبی, سعید, شریعت زاده, محمد, برزگری, علی, سعادتمند, مینو. (1400). تغییرات بیان ژن PKa متعاقب سه مدل تمرین تداومی با شدت متوسط، شدید و تناوبی شدید در بافت کبد رت‌های نر نژاد ویستار. مجله علوم پزشکی رازی, 28(8), 44-53.fa_IR
dc.identifier.issn2228-7043
dc.identifier.issn2228-7051
dc.identifier.urihttp://rjms.iums.ac.ir/article-1-6678-fa.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/876552
dc.description.abstractزمینه و هدف: تمرینات هوازی اثرات مفیدی بر عملکرد و آنزیم­های کبد دارد و باعث بهبود متابولیسم و ظرفیت آنتی‌اکسیدانی آن می‌شود. به همین علت هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر سه روش تمرینی تمرینات اینتروال با شدت بالا، تمرینات پر شدت و تمرینات با شدت متوسط بر بیان ژن PKa در بافت کبد رت­های نرجوان نژاد ویستار بود. روش­ کار: در این مطالعه تجربی، 32 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار 8 هفته­ای با میانگین وزنی­33±237 گرم به‌طور تصادفی به 4 گروه کنترل، تمرین هوازی با شدت متوسط (MIT)، تمرین هوازی شدید (HIT)، تمرین هوازی تناوبی شدید (HIIT) تقسیم شدند. برنامه­های تمرینی در گروه­های تجربی به مدت 8 هفته و 5 روز در هفته انجام شد. 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی، نمونه­برداری از بافت کبد انجام گرفت. بیان ژن­ PKa در بافت کبد با روش PCr تعیین شد. یافته‌ها: بیان PKa در هر یک از گروه­های ورزشی مورد مطالعه در مقایسه با گروه کنترل، به‌طور معنی­داری افزایش یافت (001/0p=). در مقایسه سه مدل تمرین مشخص گردید که بیان PKa در گروه MIT نسبت به سایر گروه­های تمرینی افزایش معنی‌داری داشته است (001/0p=). نتیجه ­گیری: هر سه شیوه تمرینی توانست با بهبود بیان ژن­های مورد مطالعه، تغییرات مطلوبی در کاهش پیامدهای ناشی از آسیب بافت کبد ایجاد نماید. با این حال به نظر می‌رسد که تمرینات MIT تأثیرات مطلوب­تری داشته است، هرچند در این زمینه به تحقیقات بیشتری نیاز است.fa_IR
dc.format.extent685
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه علوم پزشکی ایرانfa_IR
dc.relation.ispartofمجله علوم پزشکی رازیfa_IR
dc.relation.ispartofRazi Journal of Medical Sciencesen_US
dc.subjectتمرین تدوامی با شدت متوسطfa_IR
dc.subjectتمرین تداومی با شدت شدیدfa_IR
dc.subjectتمرین تناوبی شدیدfa_IR
dc.subjectPKafa_IR
dc.subjectکبدfa_IR
dc.subjectفیزیولوژیfa_IR
dc.titleتغییرات بیان ژن PKa متعاقب سه مدل تمرین تداومی با شدت متوسط، شدید و تناوبی شدید در بافت کبد رت‌های نر نژاد ویستارfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeپژوهشيfa_IR
dc.contributor.departmentدانشگاه پیام نور، تهران، ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentدانشگاه پیام نور، تهران، ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentگروه فیزیولوژی ورزش، پژوهشگاه علوم ورزشی، تهران، ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentگروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه پیام نور، صندوق پستی 3697-19395 تهران، ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentگروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه پیام نور، صندوق پستی 3697-19395 تهران، ایرانfa_IR
dc.citation.volume28
dc.citation.issue8
dc.citation.spage44
dc.citation.epage53


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد