تغییرات بیان ژن PKa متعاقب سه مدل تمرین تداومی با شدت متوسط، شدید و تناوبی شدید در بافت کبد رت‌های نر نژاد ویستار

Abstract

زمینه و هدف: تمرینات هوازی اثرات مفیدی بر عملکرد و آنزیم­های کبد دارد و باعث بهبود متابولیسم و ظرفیت آنتی‌اکسیدانی آن می‌شود. به همین علت هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر سه روش تمرینی تمرینات اینتروال با شدت بالا، تمرینات پر شدت و تمرینات با شدت متوسط بر بیان ژن PKa در بافت کبد رت­های نرجوان نژاد ویستار بود. روش­ کار: در این مطالعه تجربی، 32 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار 8 هفته­ای با میانگین وزنی­33±237 گرم به‌طور تصادفی به 4 گروه کنترل، تمرین هوازی با شدت متوسط (MIT)، تمرین هوازی شدید (HIT)، تمرین هوازی تناوبی شدید (HIIT) تقسیم شدند. برنامه­های تمرینی در گروه­های تجربی به مدت 8 هفته و 5 روز در هفته انجام شد. 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی، نمونه­برداری از بافت کبد انجام گرفت. بیان ژن­ PKa در بافت کبد با روش PCr تعیین شد. یافته‌ها: بیان PKa در هر یک از گروه­های ورزشی مورد مطالعه در مقایسه با گروه کنترل، به‌طور معنی­داری افزایش یافت (001/0p=). در مقایسه سه مدل تمرین مشخص گردید که بیان PKa در گروه MIT نسبت به سایر گروه­های تمرینی افزایش معنی‌داری داشته است (001/0p=). نتیجه ­گیری: هر سه شیوه تمرینی توانست با بهبود بیان ژن­های مورد مطالعه، تغییرات مطلوبی در کاهش پیامدهای ناشی از آسیب بافت کبد ایجاد نماید. با این حال به نظر می‌رسد که تمرینات MIT تأثیرات مطلوب­تری داشته است، هرچند در این زمینه به تحقیقات بیشتری نیاز است.