تأثیر مداخله کنترل استرس مبتنی بر ذهن‌ آگاهی بر خودکارآمدی و خوش ‌بینی دانش‌‌آموزان

Abstract

مقدمه و هدف: کنترل استرس مبتنی بر ذهن‏آگاهی، فرایند ایجاد حالت‏های شناختی، ذهنی و عاطفی انعطاف‏پذیری است که می‏تواند در بهبود عوامل روانشناسی مؤثر باشد، بنابراین هدف از تحقیق حاضر تعیین اثربخشی آموزش کنترل استرس مبتنی بر ذهن‏آگاهی بر خودکارآمدی و خوش‏بینی دانش‏آموزان بود. روش: در این مطالعه شبه آزمایشی، جامعه آماری شامل دانش‏آموزان دوره اول متوسطه شهر تهران در نیمسال اول سال ‏تحصیلی 98-1397 و والدین آنها بود که از این بین با توجه به نیمه آزمایشی بودن مطالعه تعداد 30 دانش‏آموز به همراه والدینشان به روش نمونه‏گیری تصادفی به عنوان نمونه در نظر گرفته شد که به دو گروه آزامایشی (تعداد= 15 نفر) و گروه کنترل (تعداد= 15 نفر) تقسیم شدند. آموزش کنترل استرس مبتنی بر ذهن‏آگاهی بر اساس بسته آموزشی کابات‏زین (1970) در 8 جلسه دو ساعته اجرا شد. ابزارهای گردآوری داده‏ها شامل پرسشنامه باورهای خودکارآمدی شرر و همکاران (1982) و نسخه تجدیدنظرشده آزمون جهت‏گیری زندگی اسچیر و همکاران (1994) بود. داده‏های به دست آمده به کمک آزمون t مستقل و t وابسته مورد تحلیل قرار گرفتند. یافته: یافته‏ها نشان داد که آموزش مدیریت استرس مبتنی بر ذهن‏آگاهی در بهبود خودکارآمدی و خوش‏بینی دانش‏آموزان تأثیر معناداری دارد به طوری که سطح خودکارآمدی و خوش‏بینی افزایش معناداری داشتند (05/0>p). نتیجه گیری: به طور کلی می‏توان این‏گونه نتیجه‏گیری نمود که بهبود خودکارآمدی و خوش‏بینی دانش‏آموزان نیاز به یادگیری مهارت‏های کنترل استرس مبتنی بر ذهن‏آگاهی در بین والدین دارد.