تاثیر دو پروتکل فعالیت بدنی حاد بر توجه انتخابی کودکان مبتلا به اختلال نارسایی توجه/بیش فعالی

Abstract

زمینه و هدف: اختلال نارسایی توجه/ بیش‌فعالی (ADHD) ناشی از قطع رشد مغزی در توسعه عصب مرکزی است که نارسایی هایی را در میزان توجه به ویژه توجه انتخابی این کودکان به وجود می آورد. چنانچه هدف از انجام پژوهش حاضر نیز بررسی تأثیر دو پروتکل فعالیت بدنی حاد بر توجه انتخابی کودکان مبتلا به اختلال نارسایی توجه/بیش‌فعالی بود. روش کار: جامعه آماری پژوهش شامل کلیه کودکان 8 تا 12 سال مبتلا به اختلال ADHD مراجعه کننده به کلینیک روانشناسی آتیه درخشان ذهن تهران بود. از این میان 24 کودک ADHD ترکیبی به صورت هدفدار در دسترس که شرایط لازم را دارا بودند انتخاب شده و به صورت تصادفی در سه گروه فعالیت تناوبی شدید، فعالیت جسمانی شناختی و گروه کنترل (هر کدام 8 نفر) تقسیم شدند. گروه‌های آزمایش قبل و بعد از شرکت در فعالیت بدنی و گروه کنترل پس از حضور در شرایط کنترل، با استفاده از آزمون استروپ مورد ارزیابی قرار گرفتند. داده‌های حاصل به منظور بررسی تغییرات درون‌گروهی از طریق آزمون تی وابسته و برای بررسی تفاوت‌های بین گروهی از طریق تحلیل واریانس یک‌طرفه (ANOVA) به وسیله نرم‌افزار SPSS 20 تحلیل شد. سطح معنی‌داری کمتر از 05/0 در نظر گرفته شده است. یافته‌ها: نتایج پژوهش کاهش معنی‌داری را در خرده آزمون‌های زمان واکنش (010/0P=) و خطا (002/0P=) در گروه فعالیت تناوبی شدید نشان داد. همچنین کاهش معنی‌داری در زمان تداخل در گروه فعالیت جسمانی شناختی مشاهده شد (010/0P=). در مقایسه بین گروهی نتایج، تفاوت معنی‌داری بین خرده آزمون‌های مورد بررسی در گروه‌های تحقیق نشان داده نشد. نتیجه‌گیری: بنابراین نتایج پژوهش بیانگر این مطلب است که شرکت در یک جلسه پروتکل‌های فعالیت بدنی تناوبی شدید و فعالیت جسمانی شناختی به ترتیب می‌توانند منجر به بهبود توجه انتخابی و تسهیل عملکرد در کودکان ADHD شوند.