طراحی و ارزیابی تاثیر یک پروتکل تمرینی 8 هفته ای ترکیبی در خانه بر چاقی احشایی و عملکرد قلبی عروقی جانبازان مناطق مختلف استان مازندران و همسران آنان: راهکاری برای کاهش بی تحرکی طی پاندمی COVID-19

Abstract

زمینه و هدف: تداوم شیوع پاندمی COVID-19 و نگرانی از فعالیت در باشگاه­‌ها موجب تهدید سلامت جانبازان و همسران آنان خواهد شد. هدف مطالعه حاضر طراحی و ارزیابی یک پروتکل تمرینی 8 هفته­‌ای ترکیبی در خانه بر شاخص‌­های ترکیب بدنی وابسته به چاقی احشایی (VAI، WHR، BMI، AVI، WHtR و BAI) و پارامترهای قلبی عروقی (SBP، DBP، HR و RPP) جانبازان استان مازندران و همسران آنان می‌­باشد. روش‌ها: در این مطالعه نیمه‌تجربی، 240 نفر از جانبازان 49-25 درصد ترومایی و همسران آنان به‌صورت تصادفی در دو گروه مداخله ورزشی و کنترل تقسیم شدند. پروتکل تمرینی مقاومتی-هوازی در منزل به مدت 8 هفته و 6 جلسه در هفته در منزل اجرا شد. براساس اصل اضافه­‌بار شدت و مدت تمرین (روزانه 200 گام بر تعداد گام و هر هفته بر تعداد ست­‌ها و تکرارهای تمرینات مقاومتی افزوده شد. سنجش متغیرها در ابتدا و انتهای دوره تمرینی با استفاده از دستگاه­‌های آزمایشگاهی (تست بروس و بیو ایمپدانس الکتریکی) و آزمون میدانی (راکپورت) انجام شد. داده­‌ها با استفاده از آزمون آنالیز واریانس دوطرفه و در سطح خطای 5 درصد تحلیل شد. یافته‌ها: اجرای 8 هفته تمرین ترکیبی در منزل موجب بهبود معنادار شاخص‌­های چاقی احشایی (0/01>P) و کاهش معنادار استرس میوکارد (RPP) (0/05>P) در جانبازان ساکن در مناطق شرق، مرکز و غرب استان در مقایسه با گروه کنترل و همینطور همسران آن­‌ها شد (0/05>P). به‌­علاوه، بهبود معناداری مشابهی در عملکرد قلبی عروقی متعاقب آزمون بروس (0/01>P) و راکپورت (0/05>P) فقط در جانبازان این مناطق دیده شد. هرچند این تفاوت بین جانبازان و همسران آنان در این مناطق معنادار بود، اما در ساکنین شرق مازندران به ترتیب بهتر از مناطق مرکزی و غربی بود. نتیجه‌گیری: یک برنامه ورزشی ترکیبی در خانه با شدت متوسط به گونه­‌ای که آزمودنی در حین فعالیت قادر به صحبت باشد می‌­تواند نقش محوری در بهبود عملکرد قلب و عروق و تعدیل چاقی احشایی در طی پاندمی COVID-19 در جانبازان داشته باشد. توجه به سلامت جسمانی، به‌­ویژه همسران جانبازان، برای بهبود کیفیت زندگی توصیه می‌­شود.