مقایسه اثربخشی سبک فرزند پروری طرحواره محور- نیازمحوربا سبک فرزندپروری ذهن آگاهانه برکاهش اضطراب، استرس و افسردگی درزنان تک والد

Abstract

هدف: فرزندپروری یک فرایند طبیعی برای والدین است ولی بواسطه سبک دلبستگی وطرحواره های ناسازگاراولیه والدین، ممکنست به شکل مطلوب انجام نشود وموجب استرس، اضطراب وافسردگی درآنان گردد. ازاینرو متناسب با چارچوب نظری هرروش فرزندپروری، سبک های متفاوتی وجوددارد ومتناسب با متغیرهای هرسبک فرزند پروری، اثربخشی متفاوتی وجود دارد. هدف دراین پژوهش، مقایسه اثربخشی سبک فرزندپروری طرحواره محور/ نیاز محور با سبک فرزند پروری ذهن آگاهانه برکاهش استرس ، اضطراب و افسردگی تک والدها بود. روش: روش پژوهش، نیمه آزمایشی باپیش آزمون- پس آزمون وگروه کنترل بود وجامعه آماری1730 نفر ازتک والدها در سال 1396 درشهر اصفهان بودند که پس ازآزمایش مقدماتی بریک گروه ده نفره، اعتبارمحتوی آن تائید شدوسپس 75 نفر به صورت هدفمند و مبتنی برملاکهای ورودوخروج انتخاب شدند وبطور تصادفی درسه گروه (شاهد، آموزش طرحواره محور/ نیازمحور وآموزش ذهن آگاهانه)گمارده شدند.برای سنجش متغیرهای پژوهش،پرسشنامه DASS-42 استفاده شد.دوگروه آزمایش، مطابق پروتکل های آموزشی تحت آموزش قرارگرفتند وگروه شاهد هیچگونه آموزشی دریافت ننمود وداده ها ازطریق واریانس اندازه های تکراری تحلیل شدند. یافته ها : براساس نتایج بدست آمده مشخص شدکه آموزش محتوی سبک فرزندپروری درهردوگروه تأثیر معنی داری برکاهش استرس، افسردگی واضطراب تک والد ها داشته است و این تأثیر درمرحله پیگیری نیز باقی مانده است ودرعین حال اثربخشی بطور معناداری درگروه طرحواره محور/ نیازمحور بیشتر ازگروه ذهن اگاهانه بود. نتیجه گیری: باتوجه به اعتبار معنادارروش فرزند پروری طرحواره محور/ نیاز محور بر کاهش افسردگی ،استرس واضطراب تک والدها، استفاده ازاین روش فرزند پروری به مربیان و والدین و مادران وبخصوص تک والدها پیشنهاد می شود .