تغییرات در سطوح سرمی مارکرهای توموری CEA و CA19-9 بیماران مبتلا به سرطان کلورکتال در مراحل مختلف بیماری

Abstract

مقدمه: سرطان کلورکتال یکی از شایع ترین سرطان‌های دستگاه گوارش در جهان است که شیوع بالایی در افراد میانسال دارد. هدف از این مطالعه ارزیابی و مقایسه ی تغییرات در سطح سرمی CEA و CA19-9، به عنوان دو تومور مارکر مهم، در تشخیص مراحل مختلف سرطان کلورکتال بود.

مواد و روش ­ها: این مطالعه از نوع مطالعات علوم پایه بود، که در آن 67 بیمار بستری مبتلا به سرطان کلورکتال مورد بررسی قرار گرفتند. در ابتدا نمونه‌های بافتی و نمونه‌های خون سیاهرگی بیماران جمع آوری شد. سپس تومورمارکرهای CEA و CA19-9 به روش سنجش فلورسانس وابسته به آنزیم (ELFA)اندازه گیری شد و تغییرات سلولی با رنگ آمیزی H&E مطالعه شد.

یافته ­ها: از 67 بیمار مبتلا، به ترتیب 6/57 % مرد و 3/43% زن بودند که 7/59% آن‌ها ( 40 نفر) بالای 61 سال سن داشتند. شایع ترین محل درگیری بافتی، رکتوم و سیگموئید بود. در فاز حاد بیماری، تعداد گلبول‌های قرمز (0091/0P=) و سطح هموگلوبین (141/0P=) کاهش یافت، در حالی که تعداد پلاکت‌ها بدون تغییر باقی ماند (212/0P=). همچنین مقادیر لنفوسیت و نوتروفیل در ابتدا افزایش و سپس کاهش نشان دادند. یافته‌ها نشان داد که ارتباط معناداری بین این دو تومورمارکر و سطوح بیماری وجود دارد.

بحث و نتیجه­ گیری: نتایج ما نشان داد که اگرچه این مارکرهای توموری، فاکتورهای مناسبی برای تشخیص سرطان کلورکتال در مراحل اولیه ی این بیماری نیستند، ولی از آنها می‌توان به عنوان دو مارکر مهم برای تشخیص پیشرفت بیماری استفاده کرد.