نمایش مختصر رکورد

اثربخشی درمان تعهد مبتنی بر پذیرش بر امید به زندگی و تحمل پریشانی در مادران کودکان کم‌توان جسمی – حرکتی

dc.contributor.authorعابد, یاسمنfa_IR
dc.contributor.authorابوالقاسمی, شهنامfa_IR
dc.contributor.authorخلعتبری, جوادfa_IR
dc.date.accessioned1400-12-10T23:48:57Zfa_IR
dc.date.accessioned2022-03-01T23:48:57Z
dc.date.available1400-12-10T23:48:57Zfa_IR
dc.date.available2022-03-01T23:48:57Z
dc.date.issued2021-05-22en_US
dc.date.issued1400-03-01fa_IR
dc.date.submitted2021-08-10en_US
dc.date.submitted1400-05-19fa_IR
dc.identifier.citationعابد, یاسمن, ابوالقاسمی, شهنام, خلعتبری, جواد. (1400). اثربخشی درمان تعهد مبتنی بر پذیرش بر امید به زندگی و تحمل پریشانی در مادران کودکان کم‌توان جسمی – حرکتی. مجله دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد, 64(2)doi: 10.22038/mjms.2021.18502fa_IR
dc.identifier.issn1735-4013
dc.identifier.urihttps://dx.doi.org/10.22038/mjms.2021.18502
dc.identifier.urihttps://mjms.mums.ac.ir/article_18502.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/857885
dc.description.abstractمقدمه:داشتن یک فرزند معلول می‌تواند توأم باتجربه‌ی عواطف منفی در والدین ازجمله مادران آن‌ها شود عاطفه منفی شامل احساس‌ها و هیجان‌های منفی مانند گناه، شرم، غمگینی، اضطراب و نگرانی، خشم و تنش و نامیدی است. پژوهش حاضر باهدف اثربخشی درمان تعهد مبتنی بر پذیرش بر امید به زندگی و تحمل پریشانی در مادران کودکان کم‌توان جسمی – حرکتی انجام گرفت. روش کار: روش پژوهش نیمه آزمایشی با پیش و پس‌آزمون و پیگیری، با گروه کنترل بود. جامعه آماری، شامل کلیه مادران دارای کودکان کم‌توان جسمی – حرکتی مراجعه‌کننده به مدارس کودکان کم‌توان جسمی – حرکتی در شهر تهران در طی ماه‌های اردیبهشت تا تیرماه سال 1398 تشکیل داده بودند. روش نمونه‌گیری به‌صورت هدفمند (30 زن) انتخاب شدند و به‌صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (n=15) و گواه (n=15) قرار گرفتند. مرحله پیش­آزمون، مقیاس امید به زندگی، تحمل پریشانی انجام شد. سپس گروه آزمایش 8 جلسه تحت درمان قرار گرفتند و گروه گواه هیچ مداخله‌ای دریافت نکردند و در پایان هر دو گروه تحت پس‌آزمون و دوره پیگیری (3 ماه) قرار گرفتند. تحلیل داده‌ها، از روش تحلیل واریانس اندازه گیری تکراری استفاده شد.  یافته ­ها: نشان دادند بین دو گروه آزمایش و گواه، پس از اجرای درمان تفاوت معناداری وجود دارد. بطوریکه، میانگین نمره امید به زندگی و تحمل پریشانی گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل افزایش یافت) 001/0>.(P نتیجه‌گیری: با توجه به یافته‌ها می‌توان نتیجه گرفت درمان تعهد مبتنی بر پذیرش بر امید به زندگی و تحمل پریشانی در مادران کودکان کم‌توان جسمی – حرکتی مؤثر می‌باشد.fa_IR
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه علوم پزشکی مشهدfa_IR
dc.relation.ispartofمجله دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهدfa_IR
dc.relation.ispartofmedical journal of mashhad university of medical sciencesen_US
dc.relation.isversionofhttps://dx.doi.org/10.22038/mjms.2021.18502
dc.subjectامید به زندگیfa_IR
dc.subjectتحمل پریشانیfa_IR
dc.subjectدرمان تعهد مبتنی بر پذیرشfa_IR
dc.titleاثربخشی درمان تعهد مبتنی بر پذیرش بر امید به زندگی و تحمل پریشانی در مادران کودکان کم‌توان جسمی – حرکتیfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeمقاله پژوهشیfa_IR
dc.contributor.departmentدانشجوی دکتری روان‌شناسی عمومی، واحد تنکابن، دانشگاه آزاد اسلامی، تنکابن، ایران.fa_IR
dc.contributor.departmentدانشیار ، گروه روان شناسی ، واحد تنکابن ، دانشگاه آزاد اسلامی ، تنکابن ، ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentدانشیار گروه روان‌شناسی، واحد تنکابن، دانشگاه آزاد اسلامی، تنکابن ، ایران.fa_IR
dc.citation.volume64
dc.citation.issue2
nlai.contributor.orcid0000-0002-3341-5347
nlai.contributor.orcid0000-0002-9897-7017


فایل‌های این مورد

فایل‌هااندازهقالبمشاهده

فایلی با این مورد مرتبط نشده است.

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد