تعیین فراوانی ژن‌های همولیزین آلفا، بتا و دلتا در استافیلوکوکوس اورئوس‌های مقاوم به آنتی‌بیوتیک جدا شده از نمونه‌های زخم و ادرار بیماران

Abstract

سابقه و هدف: استافیلوکوکوس اورئوس یکی از باکتری­های پاتوژن است که با فاکتورهای ویرولانس نظیر توکسین­ها و پپتیدها می­تواند غشاء سلول­های میزبان را هدف قرار دهد. در این تحقیق میزان فراوانی ژن­های همولیزین آلفا، بتا و دلتا در استافیلوکوک اورئوس­های مقاوم به آنتی بیوتیک­های جدا شده از نمونه‌های ادرار و زخم بیماران مورد ارزیابی قرار گرفت. روش بررسی: در این مطالعه ۱۰۰ جدایه استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به آنتی­بیوتیک (تتراسایکلین، پنی­سیلین، جنتامایسین، کوتریموکسازول، توبرامایسین و سیپروفلوکساسین) از نمونه­های زخم و ادرار بیماران مراجعه کننده به آزمایشگاههای تشخیص طبی به کمک تست­های تشخیصی جداسازی شد. سپس حساسیت آنتی­بیوتیکی آنها به روش دیسک دیفیوژن بر اساس جدول CLSI تعیین شد. بعد از بررسی MIC و MBC نمونه­ها، کشت تک کلنی برای نمونه­ها انجام گرفت و با استفاده از کیت تجاری، DNA آنها استخراج شد. با طراحی پرایمر­های اختصاصی، ژن­های همولیزین آلفا، بتا و دلتا در نمونه­ها تکثیر شدند و نتایج حاصله با آزمون­های آماری تحلیل شد. یافته­ ها: در جدایه­های استافیلوکوکوس اورئوس بیشترین مقاومت در برابر کوتریموکسازول با 63 % و بیشترین حساسیت به پنی سیلین با 53 % دیده شد. بین مقاومت به آنتی­بیوتیک­های تتراسایکلین و کوتریموکسازول و سن رابطه آماری معنی­داری دیده شد و همچنین سیپروفلوکساسین در زنان مقاومت بیشتری نسبت به مردان نشان داد. فراوانی ژن­های همولیزین در hla 91 %، hlb 96 % وhld 99 % مشاهده شد. نتیجه­گیری: به نظر می­رسد آنتی­بیوتیک پنی سیلین با 53% حساسیت، کاندید بهتری نسبت به سایر آنتی بیوتیک­هاست و فراوانی زیاد ژن­های همولیزین باید به عنوان یک نگرانی مهم در جامعه پزشکی در نظر گرفته شود..