نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorنیازی, صابرfa_IR
dc.contributor.authorمیردار, شادمهرfa_IR
dc.contributor.authorبزار, رضاfa_IR
dc.contributor.authorحمیدیان, غلامرضاfa_IR
dc.contributor.authorطالبی, وحیدfa_IR
dc.date.accessioned1400-12-10T21:51:33Zfa_IR
dc.date.accessioned2022-03-01T21:51:33Z
dc.date.available1400-12-10T21:51:33Zfa_IR
dc.date.available2022-03-01T21:51:33Z
dc.date.issued2021-09-01en_US
dc.date.issued1400-06-10fa_IR
dc.identifier.citationنیازی, صابر, میردار, شادمهر, بزار, رضا, حمیدیان, غلامرضا, طالبی, وحید. (1400). تأثیر کاهش بار تمرین و شرایط هیپوباریک هایپوکسی متعاقب تمرین اینتروال فزاینده بر سطوح HIF-1α و میزان آپوپتوز برونش و برونشیول بافت ریه رت‌های نر ویستار. مجله مطالعات علوم پزشکی, 32(6), 437-447.fa_IR
dc.identifier.issn2717-008X
dc.identifier.urihttp://umj.umsu.ac.ir/article-1-5511-fa.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/847393
dc.description.abstractپیش‌زمینه و هدف: دست­یابی اوج و حفظ عملکرد ورزشی برای ورزشکاران حائز اهمیت است، تیپر و قرارگیری در شرایط محیطی راهبردی برای رسیدن به این هدف است. اما آسیب­های داخلی همچون بافت ریه در این شرایط کمتر موردتوجه قرار گرفته است. هدف از مطالعه حاضر برسی تأثیر کاهش بار تمرین و شرایط هیپوباریک هایپوکسی متعاقب تمرین اینتروال فزاینده بر سطوح HIF-1α و میزان آپوپتوز برونش وبرونشیول بافت ریه رت­های نر ویستار بود. مواد و روش‌ کار: ازاین‌رو نمونه­های پژوهش حاضر، 30 سر رت نر ویستار (6 سر کنترل، 24 سر تجربی)، سالم (4 هفته­ای با میانگین وزنی 9±72 گرم) بود. گروه تجربی پس از 6 هفته تمرین تناوبی به چهار گروه تمرین اینتروال، تیپر، هیپوباریک هایپوکسی و تیپر هایپوکسی تقسیم شدند. گروه­های تجربی به مدت سه هفته با ادامه تمرین اینتروال، تیپر و شرایط هایپوکسی به اجرای تمرین تناوبی پرداختند. جهت اندازه­گیری میزان HIF-1α و آپوپتوز برونش و برونشیول، بافت ریه خارج و موردسنجش قرار گرفت. داده­ها با روش آماری آنالیز واریانس یک‌طرفه ارزیابی شد. یافته‌ها: قرار­گیری در شرایط هیپوباریک هایپوکسی با افزایش معنی‌داری در میزان HIF-1α، آپوپتوز برونش و برونشیول ریه (05/0≥P)، همچنین تیپر در مقایسه با شرایط هیپوباریک هایپوکسی با کاهش معنی‌داری (05/0≥P) در میزان HIF-1α، آپوپتوز برونش و برونشیول بافت ریه همراه بود. بحث و نتیجه‌گیری: بنابراین شرایط هیپوباریک هایپوکسی با افزایش میزان HIF-1α و آپوپتوز برونش و برونشیول ریه همراه است که به‌کارگیری تیپر می­تواند به‌عنوان روشی در کاهش HIF-1α و آپوپتوز برونش و برونشیول ریه ناشی از تمرین اینتروال فزاینده و شرایط محیطی مؤثر باشد.  fa_IR
dc.format.extent811
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه علوم پزشکی ارومیهfa_IR
dc.relation.ispartofمجله مطالعات علوم پزشکیfa_IR
dc.relation.ispartofStudies in Medical Sciencesen_US
dc.subjectفاکتور القایی هایپوکسی 1 آلفاfa_IR
dc.subjectآپوپتوزfa_IR
dc.subjectتمرین اینتروال فزآیندهfa_IR
dc.subjectتیپرfa_IR
dc.subjectپرسیاوشfa_IR
dc.subjectریهfa_IR
dc.subjectفیزیولوژی ورزشیfa_IR
dc.titleتأثیر کاهش بار تمرین و شرایط هیپوباریک هایپوکسی متعاقب تمرین اینتروال فزاینده بر سطوح HIF-1α و میزان آپوپتوز برونش و برونشیول بافت ریه رت‌های نر ویستارfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeپژوهشي(توصیفی- تحلیلی)fa_IR
dc.contributor.departmentدکتری تخصصی فیزیولوژی ورزشی، گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران (نویسنده مسئول)fa_IR
dc.contributor.departmentدانشگاه مازندرانfa_IR
dc.contributor.departmentدانشگاه مازندرانfa_IR
dc.contributor.departmentدانشگاه تبریزfa_IR
dc.contributor.departmentدانشگاه مازندرانfa_IR
dc.citation.volume32
dc.citation.issue6
dc.citation.spage437
dc.citation.epage447


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد