تأثیر توأم تغذیه طولانی‌مدت غذای پرچرب و تمرین منظم هوازی بر بیان ژن UCP1 در چربی قهوه‌ای و ژن سارکولیپین در عضله اسکلتی موش‌های سوری: یک مطالعه تجربی

Abstract

پیش‌زمینه و هدف: پروتئین غیر جفت کننده یک (UCP1) و سارکولیپین، پروتئین­های تنظیم‌کننده‌ی گرمازایی غیرلرزشی به ترتیب در بافت چربی قهوه­ای و عضلات اسکلتی هستند. هدف از این پژوهش، مطالعه­ی اثر توأم تغذیه طولانی‌مدت غذای پرچرب و تمرین منظم هوازی بر بیان این ژن­ها در موش­های سوری بود. مواد و روش‌ کار: 28 سر موش سوری در چهار گروهِ 1) کنترل (7 سَر)، 2) غذای پرچرب (7 سَر)، 3) تمرین هوازی (7 سَر)، 4) غذای پرچرب- تمرین (7 سَر) قرار گرفتند. موش­های گروه‌های غذای پرچرب به مدت 12 هفته غذای پرچرب (45 درصد) مصرف کردند. موش­های گروه‌های تمرینی به مدت شش هفته، تحت تمرین هوازی روی نوارگردان قرار گرفتند. موش­های گروه غذای پرچرب-تمر ین، علاوه بر داشتن رژیم غذای پرچرب، تحت تمرین هوازی قرار داشتند. برای اندازه­گیری بیان نسبی ژن UCP1 و سارکولیپین از روش Real Time–PCR استفاده شد. یافته‌ها: داده­های این پژوهش نشان داد، تمرین هوازی، تأثیر معنی­داری در بیان ژن­های UCP1 و سارکولیپین نداشت (87/0;P=17/0=(P. بااین‌حال، تغذیه غذای پرچرب موجب افزایش (در حدود سه برابر) در بیان UCP1 و سارکولیپین شد (009/0=; P 0006/0(P=. یافته مهم این­که، تمرین هوازی از افزایش بیان UCP1 و سارکولیپین ناشی از تغذیه پرچرب جلوگیری کرد (49/0=; P29/0 (P=. بحث و نتیجه‌گیری: این یافته­ها دلالت بر این دارند که تمرین منظم هوازی می­تواند تأثیر افزایشی غذای پرچرب بر عوامل گرمازا یعنی UCP1 و سارکولیپین را محدود کند. بر این اساس، تصور می­شود، تمرین هوازی از طریق این سازوکار تنظیمی می­تواند گرمازایی ناشی از تغذیه پرچرب را تعدیل ­کند.