بهینه‌سازی فنی اقتصادی مجموعه روسازی آسفالتی و اساس تثبیت‌شدۀ مطالعۀ موردی محور اردکان-نائین

Abstract

هدف مطالعۀ حاضر تعیین درصد مناسب تراشۀ آسفالت و سیمان در مخلوط‌های اساس تثبیت‌‌شده با سیمان است به‌گونه‌ای که عامل دوام و اقتصادی بودن روسازی، هم‌زمان درنظر گرفته شوند. ازاین‌رو مقاومت فشاری و کششی در درصدهای مختلف RAP شامل 0%، 40%، 60% و 80% و در درصدهای مختلف سیمان شامل 3%، 5% و 7% به‌دست آورده شد. درادامه روسازی تحت بار استاندارد 10، 20، 35 و 50 میلیون ESALs، تعیین ضخامت شد. با برقراری رابطه بین درصد تراشۀ آسفالت، درصد سیمان، عدد شاخص حساسیت رطوبتی (TSR) به‌عنوان یک پارامتر مؤثر در دوام، و هزینه‌ی اجرای روسازی در بارهای مختلف، معادلۀ هم‌زمان هزینۀ دوام روسازی تشکیل گردید. نهایتاً براساس تکنیک بهینه‌سازی میزان درصد بهینۀ تراشۀ آسفالت و سیمان در مخلوط‌ها به‌منظور دست­یابی به دوام مورد انتظار (70 (TSR=تعیین گردید. بر این اساس جواب بهینۀ تابع هزینه که تابعی از سطح بارگذاری است، در مقدار 29.6 درصد تراشۀ آسفالت، 4.16 درصد سیمان و در حداقل سطح بارگذاری حاصل شد. از نتایج مقالۀ فوق می­توان با تقریب مناسبی در طرح سازه­ای روسازی بادوام و اقتصادی حاوی اساس تثبیت‌شده با سیمان و مقادیر مختلف تراشۀ آسفالت بهره برد.