مقایسه اثر مصرف گلوکز و فروکتوز قبل از فعالیت شدید وامانده ساز بر میزان لاکتات و لاکتات دهیدروژناز خون پسران نوجوان غیر ورزشکار

Abstract

سابقه و هدف: مصرف کربوهیدراتها قبل از فعالیت بدنی، باعث حفظ سطوح بالاتر گلیکوژن عضلانی ومتعاقب آن، باعث عملکرد عضلانی بهتر و اختلالات متابولیکی کمتر عضلانی می شود. هدف این مطالعه مقایسه اثرمصرف گلوکز و فروکتوز قبل از فعالیت شدید وامانده ساز بر میزان ‏لاکتات و لاکتات دهیدروژناز پسران نوجوان غیرورزشکار بود. مواد و روش­ها: تحقیق حاضر یک کارآزمایی بالینی، با یک گروه تجربی به صورت متقاطع یک سو کور انجام شد. جامعه آماری پژوهش حاضر دانش­آموزان پسر با دامنۀ سنی 17 تا 19 سال شهر زاهدان بودند که 10 نفر از آنها به صورت هدفمند در دسترس انتخاب شدند. در مرحلۀ اول، آزمودنی­ها پس از 10 ساعت ناشتایی شبانه، محلول گلوکز (75 گرم در 350 میلی لیتر آب) را مصرف کردند، پس از 30 دقیقه، خون­گیری مرحله اول انجام، سپس به انجام فعالیت وامانده ساز (دویدن بر روی تردمیل با شیب 5 % و با شدت 82 درصد ضربان قلب بیشینه) پرداختند و پس از 5 دقیقه، خونگیری مرحله دوم انجام شد. 10 روز بعد، مرحلۀ دوم پژوهش دقیقاً مشابه با مرحلۀ قبل، برای فروکتوز اجرا شد. در هر دو مرحله سطوح لاکتات و لاکتات دهیدروژناز قبل و بعد از فعالیت بدنی اندازه گیری شد. آنالیز داده­ها با روش آماری تحلیل واریانس با اندازه های تکراری و t مستقل، با نرم افزار SPSS، نسخه 19 انجام شد(05/0 p≤). نتایج: نتایج نشان داد، سطح لاکتات، پس از فعالیت بدنی وامانده ساز، متعاقب مصرف گلوکز(001/0˂p) و فروکتوز(001/0˂p)، افزایش یافت و بین سطوح لاکتات، پس از فعالیت بدنی وامانده ساز متعاقب مصرف گلوکز و فروکتوز، تفاوتی مشاهده نشد(062/0=p). در سطح لاکتات‌دهیدروژناز، پس از فعالیت بدنی وامانده ساز متعاقب مصرف گلوکز(332/0=p) و مصرف فروکتوز(282/0=p)، تفاوتی مشاهده نشد و سطح لاکتات‌دهیدروژناز، پس از فعالیت وامانده ساز متعاقب مصرف فروکتوز نسبت به پس از مصرف گلوکز، افزایش یافت(32 0/0=p). نتیجه­گیری: با نتایج بدست آمده می‌توان چنین بیان کرد، بین سطوح لاکتات، پس از فعالیت شدید وامانده ساز، متعاقب مصرف گلوکز و فروکتوز، تفاوت معناداری مشاهده نمی شود ولی مصرف گلوکز نسبت به مصرف فروکتوز، قبل از فعالیت بدنی شدید، احتمالاً در پیشگیری از بروز آسیب های عضلانی، می تواند به ورزشکار کمک کند.