تأثیر آموزش ذهن آگاهی بر استرس، شادکامی و امید به زندگی بیماران قلبی-عروقی

Abstract

زمینه و هدف: در این پژوهش هدف تعیین تأثیر آموزش ذهن آگاهی بر استرس، شادکامی و امید به زندگی بیماران قلبی-عروقی بود. روش کار: پژوهش حاضر با توجه به هدف کاربردی و روش آن به شیوه نیمه آزمایشی و با طرح پیش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه کنترل اجرا گردید. جامعه آماری پژوهش حاضر،شامل کلیه بیماران قلبی-عروقی مراجعه کننده به بیمارستان قلبی شهید رجایی و بیمارستان شریعتی شهرستان کرج در سال 1398 بوده است. حجم نمونه 40 نفر از بیماران قلبی-عروقی که به شیوه در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی(به تعداد مساوی) در گروه‌های آزمایش و کنترل جایگزین شدند. سپس به منظور ارزیابی استرس از آزمون Dass-21، شادکامی از پرسشنامه آکسفورد OHI وامید به زندگی از پرسشنامه امید به زندگی اشنایدر، استفاده گردیده است. در مرحله بعد جلسات ذهن آگاهی در قالب 10 جلسه 90 دقیقه‌ای برای گروه آزمایش ارائه گردید. پس از پایان آموزش نیز بار دیگر آزمون‌های استرس، شادکامی و امید به زندگی برای هر دو گروه آزمایش و کنترل اجرا گردید. داده‌ها به وسیله نرم افزار SPSS 22 پردازش شد. یافته‌ها: نتایج حاصل از یافته‌های تحلیل کواریانس تک متغیره، نشان دادند که از نظر استرس، شادکامی و امید به زندگی در مرحله پس‌آزمون بین گروه‌ها تفاوت معناداری دیده می‌شود. بدین ترتیب تمامی فرضیه‌ها مورد تایید قرار گرفتند و می‌توان گفت آموزش ذهن آگاهی در کاهش استرس، بهبود شادکامی و امید به زندگی در بیماران قلبی-عروقی مؤثر بوده است. نتیجه‌گیری: بنابراین ذهن آگاهی می‌تواند وضعیت بیماران قلبی-عروقی را در زمینه‌های استرس، شادکامی و امید به زندگی بهبود بخشد.