نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorدیالمی, حجتfa_IR
dc.contributor.authorمحبی, عبدالحمیدfa_IR
dc.date.accessioned1400-03-19T21:57:08Zfa_IR
dc.date.accessioned2021-06-09T21:57:08Z
dc.date.available1400-03-19T21:57:08Zfa_IR
dc.date.available2021-06-09T21:57:08Z
dc.date.issued2011-02-20en_US
dc.date.issued1389-12-01fa_IR
dc.date.submitted2011-03-12en_US
dc.date.submitted1389-12-21fa_IR
dc.identifier.citationدیالمی, حجت, محبی, عبدالحمید. (1389). اثر کاربرد گوگرد به همراه مایه تلقیح تیوباسیلوس و کود دامی بر میزان عناصر غذایی برگ و شاخص های رشد رویشی نهال های خرما رقم برحی. علوم باغبانی, 24(2)doi: 10.22067/jhorts4.v1389i2.7997fa_IR
dc.identifier.urihttps://dx.doi.org/10.22067/jhorts4.v1389i2.7997
dc.identifier.urihttps://jhs.um.ac.ir/article_26768.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/818027
dc.description.abstractچکیده خاک های اغلب مناطق ایران، بویژه نخلستان ها، جزء خاکهای آهکی محسوب می شود. بالا بودن pH این نوع خاکها، تثبیت عناصر غذایی و کاهش جذب آن توسط گیاه درپی داشته است. یافته های محققین تاکنون نشان داده که کاربرد گوگرد در خاک و اکسایش آن، باعث کاهش موضعی pH در منطقه ریزوسفر گیاه و افزایش قابلیت جذب عناصر غذایی توسط گیاه گردیده است. این آزمایش با هدف مطالعه اثر کاربرد گوگرد پودری به همراه مایه تلقیح تیوباسیلوس و با نسبت های مختلف از کود دامی بر میزان عناصر غذایی برگ و شاخص های رشد رویشی خرمای رقم برحی در قالب طرح آماری بلوک های کامل تصادفی شامل 4 تیمار و 4 تکرار ( هر تکرار شامل 2 درخت) بر روی 32 نهال حاصل ازکشت بافت، به مدت 3 سال در اهواز اجرا گردید. تیمار های آزمایشی عبارت بودند از: تیمار 1= تیمار شاهد، شامل مصرف 40 کیلوگرم کود دامی برای هر نهال بر اساس توصیه عمومی منطقه، تیمار 2= تیمار شاهد بعلاوه گوگرد پودری به میزان 10 درصد وزنی کود دامی مورد استفاده و مایه تلقیح تیوباسیلوس، تیمار 3 = تیمار شاهد بعلاوه گوگرد پودری به میزان 20 درصد وزنی کود دامی مورد استفاده و مایه تلقیح تیوباسیلوس و تیمار4= تیمار شاهد بعلاوه گوگرد پودری به میزان 30 درصد وزنی کود دامی مورد استفاده و مایه تلقیح تیوباسیلوس. نتایج نشان داد کاربرد گوگرد به همراه مایه تلقیح تیوباسیلوس و با نسبت های مختلف از کود دامی توانسته است توانایی نخل خرما در جذب عناصر غذایی از جمله فسفر، پتاسیم، روی و منگنز از خاک افزایش داده و در نهایت باعث بهبود وضعیت تغذیه ای آن گردد. بهبود وضعیت تغذیه نهال ها، افزایش شاخص های رشد شامل تعداد و طول برگ، تعداد و طول برگچه و ارتفاع نهال و در مجموع تسریع در رشد رویشی نهال در پی داشته است. از بین تیمار های آزمایشی، تیمار 2 با مصرف میزان گوگرد کمتر نسبت یه سایر تیمار های حاوی گوگرد و بیشترین تاثیر مثبت بر میزان عناصر غذایی برگ و خصوصیات رشد رویشی نخل خرما به عنوان بهترین تیمار معرفی گردید. واژه های کلیدی: نخل خرما، گوگرد پودری، مایه تلقیح تیوباسیلوس، رشد رویشیfa_IR
dc.format.extent158
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.relation.ispartofعلوم باغبانیfa_IR
dc.relation.isversionofhttps://dx.doi.org/10.22067/jhorts4.v1389i2.7997
dc.titleاثر کاربرد گوگرد به همراه مایه تلقیح تیوباسیلوس و کود دامی بر میزان عناصر غذایی برگ و شاخص های رشد رویشی نهال های خرما رقم برحیfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeمقالات پژوهشیfa_IR
dc.citation.volume24
dc.citation.issue2


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد