بررسی اثرات پاکلوبوترازول بر افزایش تحمل به شوری در پایه رویشی هیبرید هلو- بادام (GF677)

Abstract

پاکلوبوترازول یکی از مهم ترین ترکیبات تریازولی محسوب می شود. این ترکیب بازدارنده رشد بوده و سبب افزایش تحمل گیاهان به تنش‌های محیطی می شود. هدف از این مطالعه بررسی تأثیر کاربرد پاکلوبوترازول برکاهش اثرات نامطلوب تنش شوری بر پایه رویشی هیبرید هلو-بادا (GF677) بود. آزمایشی به صورت فاکتوریل و در قالب طرح کاملاً تصادفی در سه غلظت کلرید سدیم (صفر، 25 و50 میلی مولار) و سه غلظت پاکلوبوترازول (صفر، 20 و 40 میلی‌گرم در لیتر) انجام شد. پس از تیمار نهال ها، صفات مورفولوژیکی مثل وزن تر و خشک ریشه و برگ، تعداد برگ و عوامل بیوشیمیائی مانند میزان پرولین، شاخص کلروفیل برگ، میزان رطوبت نسبی و نشت یونی غشاء برگ اندازه گیری شد. نتایج نشان داد تنش شوری باعث کاهش رشد گیاهان شد و میزان نشت یونی غشاء و پرولین را در نهال های تحت تنش شوری افزایش و رطوبت نسبی برگ کاهش یافت. پاکلوبوترازول در شرایط تنش موجب افزایش وزن خشک ریشه ها شد. همچنین کاربرد 20 میلی‌گرم در لیتر پاکلوبوترازول اگرچه در غلظت 50 میلی مولار کلرید سدیم، شاخص کلروفیل برگ و میزان رطوبت نسبی را افزایش و نشت یونی غشاء را کاهش داد اما بر میزان پرولین در شرایط شور تاثیر معنی داری نداشت. نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد پاکلوبوترازول توانایی بهبود خسارات تنش و آسیب های وارده به نهال های پایه رویشی هیبرید هلو بادام تحت شرایط شور را دارا است. و بهترین نتیجه از غلظت 20 و 40 میلی گرم در لیتر حاصل شد.