ارزیابی مقاومت شیارافتادگی مخلوط‌های آسفالتی گرم با مصالح سنگی درشت‌دانه

Abstract

شیارافتادگی روسازی‌های آسفالتی با افزایش تردد وسایل نقلیه سنگین به ویژه در ناحیه‌های گرمسیر، مشکلات زیادی ایجاد می‌کند. مخلوط‌های آسفالتی گرم با مصالح سنگی درشت (Large Stone Asphalt Mix (LSAM)) نسبت به مخلوط‌های معمول(سنتی)، سختی، مقاومت برشی و در نتیجه در برابر شیارافتادگی، مقاومت بیشتری دارند. بنابراین استفاده از این مخلوط‌ها در لایه‌های ضخیم روسازی‌های آسفالتی ناحیه‌های گرم می‌تواند به عنوان یک گزینه مناسب طرح اختلاط، درنظر گرفته شود. مخلوط آسفالتی با مصالح سنگی درشت، مخلوطی است که بیشترین اندازه اسمی مصالح سنگی آن 63- 25 میلیمتر باشد. برای طرح اختلاط این مخلوط‌ها روش اصلاح‌شده طرح اختلاط مارشال، بنابه استاندارد ASTM-D5581 به کار می‌رود. در این پژوهش آزمایشگاهی تلاش شده که مقاومت شیارافتادگی مخلوط‌های آسفالتی با مصالح سنگی درشت مورد ارزیابی قرار بگیرد و با مخلوط‌های آسفالتی معمول مقایسه شود. برای این هدف، چهار گونه مخلوط آسفالتی گرم با مصالح سنگی درشت با دانه‌بندی‌های متفاوت و یک گونه مخلوط آسفالتی معمول، طراحی شد. سپس نمونه‌های شیارافتادگی برای هر یک از مخلوط‌های آسفالتی با مصالح سنگی درشت با چهار مقدار متفاوت قیر و نیز برای مخلوط معمول با مقدار قیر بهینه تهیه شدند و با استفاده از دستگاه شیارافتادگی ویل‌تراک با 12000 سیکل رفت و برگشتی چرخ بارگذاری و در دمای 60 درجه سانتیگراد مقدار عمق شیارافتادگی آن‌ها تعیین گردید. داده‌های حاصل از آزمایش‌های طرح اختلاط و شیارافتادگی با کمک نرم‌افزار SPSS Ver.11.5 تحلیل شدند و به این ترتیب، اثر عامل‌های گوناگونی مانند درصد قیر، درصد فضای خالی مخلوط آسفالتی و گونه دانه‌بندی بر روی مقاومت شیارافتادگی مخلوط‌های آسفالتی گرم با مصالح سنگی درشت، مورد بررسی قرار گرفت. در پایان نیز برای تخمین مقدار عمق شیارافتادگی مخلوط‌های آسفالتی گرم با مصالح سنگی درشت، یک الگوی ریاضی ارایه شد.