مقایسه رضایت شغلی و استرس شغلی در پرستاران و کارکنان اتاق عمل و هوشبری

Abstract

زمینه و ­هدف: توجه به نیروی انسانی یکی از اصول اساسی برای افزایش بهره وری و کیفیت ارائه خدمات در بیمارستان ها می باشد. لذا مطالعه حاضر با هدف مقایسه سطح رضایت شغلی و استرس شغلی و ارتباط این دو مولفه در پرستاران و کارکنان اتاق عمل و هوشبری طراحی شد. روش کار: این مطالعه توصیفی از نوع علی-مقایسه ­ای بوده و در آذر 1398 در بیمارستان های آموزشی زابل با شرکت 175 نفر از پرستاران، کارکنان اتاق عمل و هوشبری انجام شد. از یک پرسشنامه سه بخشی (اطلاعات جمعیت­ شناختی، رضایت­ شغلی و استرس شغلی) برای جمع آوری اطلاعات استفاده ­گردید. تجزیه ­و ­تحلیل اطلاعات نیز با استفاده از نسخه 20 نرم افزار SPSSو بهره­ گیری از ضریب همبستگی پیرسون، آزمون های­Tو تحلیل واریانس ­یک ­طرفه انجام شد. یافته ها: ­در این مطالعه مشخص شد که پرستاران، بیشترین رضایت شغلی را داشته و کارکنان هوشبری و اتاق عمل، به میزان کمتری از رضایت شغلی برخوردار بودند. همچنین بیشترین و کمترین میزان استرس شغلی نیز به ترتیب مربوط به کارکنان هوشبری و پرستاران بوده و تفاوت در هر دو مولفه در بین سه گروه معنادار بود. بررسی های بیشتر در این زمینه نشان داد که به طور کلی همبستگی منفی و معناداری بین رضایت شغلی و استرس شغلی وجود داشت. نتیجه گیری: با توجه به اینکه کارکنان هوشبری نسبت به دو گروه دیگر وضعیت نامطلوب تری داشتند، توصیه می شود برنامه ریزی های کاری و مدیریتی در بیمارستان ها به تفکیک گروه های شغلی صورت پذیرد و مطالعاتی در جهت نیازسنجی برای هر گروه، به طور جداگانه انجام شود.