مطالعه میدانی اثر حالت های مختلف بهره برداری از توربین های گازی و سیستم احتراق اضافه بر عملکرد یک نیروگاه سیکل ترکیبی واقعی

Abstract

سیستم احتراق اضافه یکی از روش­‌های مرسوم برای جبران کمبود انرژی حرارتی ارسال شده توسط توربین‌های گازی و افزایش توان تولیدی واحدهای سیکل ترکیبی است. هزینه پایین سرمایه­‌گذاری نسبت به میزان افزایش توان تولیدی، موجب شده است که طراحان تشویق به استفاده از این روش در نیروگاه­‌های فوق شوند. در این مقاله به بررسی میدانی تغییرات عملکرد یک واحد سیکل ترکیبی واقعی در حالت­‌های مختلف بهره‌­برداری از توربین­‌های گازی، با در نظر گرفتن وجود یا عدم وجود سیستم احتراق اضافه از دیدگاه انرژی و اگزرژی پرداخته شده است. بررسی‌­ها نشان می‌­دهد که در تمامی حالات بهره‌­بردای موضوع تحقیق، مکانیزم احتراق اضافه موجب افزایش توان تولیدی تا مقادیر 26.3MW، افزایش راندمان انرژی سیکل بخار در حدود 2.43% می­­‌گردد ولی این سیستم بر راندمان انرژی و اگزرژی کل سیکل ترکیبی تأثیر منفی دارد. به­‌گونه‌­ای ­که در بدترین حالت مورد مطالعه، مقدار 1.7% افت در راندمان انرژی و 1.13% افت در راندمان اگزرژی سیکل ترکیبی بوقوع پیوست. همچنین مشخص شد، بهره‌­برداری از نیروگاه در بارهای جزئی موجب افزایش قابل توجه تخریب اگزرژی در سیکل می‌­گردد که حتی افزایش راندمان­‌های انرژی و اگزرژی سیکل بخار در اثر استفاده از سیستم احتراق اضافه، قادر به جبران آن نمی­‌باشد.