اثر ترکیبی متیل فنیدیت و ریسپریدون در درمان کودکان مبتلا به اختلال بیش فعالی – کمبود توجه

Abstract

سابقه و هدف :بیش فعالی همراه با کمبود توجه شایعترین اختلال روان پزشکی در کودکان می باشد.با توجه به شیوع بالا ی اختلال و پیامدهای روان شناختی آن و عدم پاسخ به درمان در 30-20 درصد کودکان به ریتالین ، مطالعه حاضر با هدف ارزیابی اثر ریسپریدون همراه با ریتالین در درمان کودکان مبتلا به بیش فعالی انجام گرفت .

مواد وروشها :در این مطالعه کارآزمایی بالینی ، ۶۰ نفر از کودکان سن 6 تا 12 سال مبتلا به بیشفعالی همراه با نقص توجه بر اساس کرایتریای DSM-V به روش تصادفی در دو گروه ریتالین و پلاسبو ، ریتالین و ریسپریدون تقسیم شدند . دوز ریتالین با mg/kg 5/0روزانه شروع شده و تا حداکثر mg/kg۱ افزایش داده شد. دوز ریسپریدون ۲۵/۰ میلی گرم روزانه شروع و تا حداکثر ۱ میلی گرم روزانه داده شد. شدت بیش فعالی همراه با نقص توجه در خط پایه و هفته های 2، 3، 4 و 6 بعد از تجویز دارو ارزیابی شد . شدت اختلال با پرسشنامه ی ADHD rating scale سنجیده شد. پس از جمع آوری اطلاعات داده ها توسط نرم افزار SPSS-19 تحلیل شدند.

نتایج : تجزیه و تحلیل با اندازه گیری مکرر ANOVA تفاوت معنی داری بین دو پروتکل در نمره مقیاس رتبه بندی ADHD نشان نداد (P> 0.05). در طول 6 هفته درمان بهبود قابل توجهی در علائم بیش فعالی همراه با نقص توجه در هر دو گروه مشاهده شد (p<0,05).

نتیجه گیری : ریسپریدون و ریتالین میتوانند در درمان کودکان مبتلا به بیش فعالی همراه با نقص توجه موثر باشند و بخوبی تحمل شوند. همچنین اضافه کردن ریسپریدون به ریتالین می تواند از بروز عوارض جانبی ریتالین از قبیل بیخوابی و بی اشتهایی جلوگیری نماید وباعث شود تا دوز پایینتری از ریتالین در کنترل علائم نیاز باشد .