ارتباط مقادیر سرمی بیومارکرهای استرس اکسیداتیو با دیسمنوره، دیسپارونیا و درد لگنی زنان با اندومتریوز

Abstract

زمینه و هدف: اندومتریوز اختلالی شایع بوده که با علایمی نظیر دیسمنوره، دیسپارونیا و درد لگنی همراه است. استرس اکسیداتیو یکی از عواملی است که می‌تواند با بروز علایم اندومتریوز ارتباط داشته باشد. مطالعه حاضر با هدف تعیین ارتباط مقادیر سرمی بیومارکرهای استرس اکسیداتیو با دیسمنوره، دیسپارونیا و درد لگنی زنان دارای اندومتریوز انجام شد. روش بررسی: این مطالعه مقطعی از نوع همبستگی توصیفی بر روی 60 زن متأهل مبتلا به اندومتریوز مراجعه‌کننده به بیمارستان صارم شهر تهران در سال 1396 انجام شد. نمونه خون افراد برای سنجش بیومارکرهای استرس اکسیداتیو شامل گونه‌های فعال اکسیژن، مالون دی‌آلدئید و ظرفیت آنتی‌اکسیدانی بررسی شد. ابزار گردآوری داده‌ها فرم مشخصات فردی و باروری و خط‌کش درد بود. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها در نرم‌افزارSPSS نسخه 16 و از آزمون همبستگی پیرسون استفاده شد. یافته‌ها: میانگین دیسمنوره در زنان مورد مطالعه بر اساس مقیاس آنالوگ دیداری 90/32 ± 76/50، میانگین دیسپارونیا 20/70 ± 25/23 و میانگین درد لگنی 49/23 ± 05/21 بود. همچنین، مقادیر گونه‌های فعال اکسیژن 57/0 ± 77/5 میکرومول، ظرفیت آنتی‌اکسیدانی تام 12/0 ± 35/0 میکرومول و مالون دی‌آلدئید 90/24 ± 06/38 میکرومول بود. بین هیچ یک از مقادیر مذکور با دیسمنوره، دیسپارونیا و درد لگنی، ارتباط معنی‌داری یافت نشد. نتیجه‌گیری کلی: در این مطالعه، ارتباطی بین بیومارکرهای سرمی استرس اکسیداتیو با دیسمنوره، دیسپارونیا و درد لگنی در زنان مبتلا به اندومتریوز وجود نداشت. با این وجود به نظر می‌رسد شناخت کامل چگونگی این ارتباط، هنوز هم نیازمند مطالعات بیشتری است. پیشنهاد می‌شود بررسی بیومارکرهای استرس اکسیداتیو در مایع صفاقی زنان با اندومتریوز انجام شود