نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorمهربانی, زهراfa_IR
dc.contributor.authorبهرامی کمانگر, برزانfa_IR
dc.contributor.authorقادری, ادریسfa_IR
dc.date.accessioned1399-12-17T22:03:57Zfa_IR
dc.date.accessioned2021-03-07T22:03:57Z
dc.date.available1399-12-17T22:03:57Zfa_IR
dc.date.available2021-03-07T22:03:57Z
dc.date.issued2021-02-01en_US
dc.date.issued1399-11-13fa_IR
dc.identifier.citationمهربانی, زهرا, بهرامی کمانگر, برزان, قادری, ادریس. (1399). مقاله علمی – پژوهشی:‌ بررسی تغییرپذیری ژنتیکی جمعیت‌‌های سیاه ماهی خالدار Capoeta trutta (Heckel, 1843) استان کردستان با استفاده از نشانگرهای IRAP IRAP. مجله علمي شيلات ايران, 29(6), 65-76.fa_IR
dc.identifier.issn1026-1354
dc.identifier.issn2322-5998
dc.identifier.urihttp://isfj.ir/article-1-2383-fa.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/784893
dc.description.abstractتغییرپذیری ژنتیکی جمعیت‌های سیاه ماهی خالدار صید شده از رودخانه‌های چومان، شوی، گرماب (منطقه بانه)، قشلاق، سیروان، گاوه‌رود (منطقه سیروان) و روآر (منطقه مریوان) در استان کردستان با استفاده از نشانگرهای چندشکلی تکثیر شده بین رتروترانسپوزونی (IRAP) مورد بررسی قرار گرفت. تجزیه و تحلیل داده‌های حاصل از نشانگر مولکولی IRAP  نشان​داد که بیشترین و کمترین تعداد باندهای مشاهده شده، تعداد و درصد باندهای پلی‌مورف، تعداد باند متفاوت و اختصاصی، بیشترین تعداد آلل موثر، شاخص شانون و هتروزیگوسیتی مورد انتظار به‌ترتیب مربوط به جمعیت‌های روآر و گرماب می‌باشند. بیشترین فاصله ژنتیکی بین جمعیت روآر و شوی و کم‌ترین فاصله ژنتیکی بین جمعیت چومان و گرم‌آب بود. نتایج تجزیه واریانس مولکولی نشان داد که 9‌% واریانس ژنتیکی مربوط به بین مناطق جغرافیایی، 16‌% مربوط به بین جمعیت‌ها و 75‌% مربوط به درون جمعیت‌ها می‌باشد. بیش‌ترین و کم‌ترین مقدار جریان ژنی (تعداد مهاجرت در هر نسل) به‌ترتیب بین جمعیت‌های چومان و گرم‌آب و روآر و شوی مشاهده شد. بررسی روابط خویشاوندی جمعیت‌ها با روش بیشینه پارسیمونی نشان​داد که جمعیت‌های منطقه مریوان در یک تک شاخه خواهری با جمعیت‌های مناطق بانه و سیروان قرار دارند. نتایج این پژوهش نشان​داد که اگرچه جمعیت سیاه ماهی خالدار منطقه مریوان تفاوت‌هایی با سایر جمعیت‌ها داشت، ولی وجود شباهت‌ها مانع از جدایی کامل آن می‌باشد. با این وجود ماهیان متعلق به هر جمعیت از مناطق جغرافیایی مورد بررسی با توجه به داشتن باندهای اختصاصی، قابل تفکیک می‌باشند.  همچنین نتایج این پژوهش نشان ‌داد که نشانگر IRAP دارای تکرارپذیری بالا و توان بیشتر در آشکار سازی تنوع ژنتیکی است و می‌تواند به طور موثر در مطالعات بررسی تنوع ژنتیک ماهیان و از جمله گونه سیاه ماهی خالدار مورد استفاده قرار گیرد.  fa_IR
dc.format.extent622
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherموسسه تحقیقات شیلات ایرانfa_IR
dc.relation.ispartofمجله علمي شيلات ايرانfa_IR
dc.relation.ispartofIranian Scientific Fisheries Journalen_US
dc.subjectسیاه ماهی خالدار (Capoeta trutta)fa_IR
dc.subjectنشانگر IRAPfa_IR
dc.subjectتغییرپذیری ژنتیکیfa_IR
dc.subjectژنتيك و اصلاح نژادfa_IR
dc.titleمقاله علمی – پژوهشی:‌ بررسی تغییرپذیری ژنتیکی جمعیت‌‌های سیاه ماهی خالدار Capoeta trutta (Heckel, 1843) استان کردستان با استفاده از نشانگرهای IRAP IRAPfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeپژوهشيfa_IR
dc.contributor.departmentدانشگاه کردستانfa_IR
dc.contributor.departmentدانشگاه کردستانfa_IR
dc.contributor.departmentدانشگاه کردستانfa_IR
dc.citation.volume29
dc.citation.issue6
dc.citation.spage65
dc.citation.epage76


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد