پاسخ‌گویی در بیمارستان‌های آموزشی: یک مطالعه‌ی کشوری

Abstract

مقدمه : بیمارستان سازمانی است که وظایف تأمین و مراقبت‌های کامل بهداشتی (پیشگیری، درمان و بازتوانی) عموم را بر عهده دارد. ضرورت اجرای پاسخ‌گویی در بیمارستان‌ها روز به روز بیش‌تر محسوس می‌شود، به همین منظور این تحقیق به شناسایی پاسخ‌گویی در بیمارستان‌های آموزشی کشور پرداخته است. روش بررسی : مطالعه به روش توصیفی همبستگی بر روی 1034 نفر از پرسنل شاغل و بیماران 5 بیمارستان بزرگ کشور انجام شد. روش گردآوری داده‌ها پرسش‌نامه‌ی محقق‌ساخته بود که شامل 8 بعد (اخلاقی، سیاسی، فرهنگی، عملکردی، ساختاری، مالی، اطلاع‌رسانی، قانونی) و 31 گویه بود. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از آمار توصیفی و آزمون‌های استنباطی (Pearson Correlation و (t-test به‌وسیله‌ی نرم‌افزار SPSS نسخه‌ی 16 انجام شد. یافته‌ها : یافته‌ها بیش‌ترین فراوانی را در بین پاسخ‌گویان مربوط به جمعیت زنان دانسته است (564=n نفر، 55/54%).بیش‌ترین و کم‌ترین فراوانی پاسخ‌گویان به ترتیب در سنین 30-20 سال (45/42%) و کم‌تر از 20 سال (67/6) بوده است. بالاترین و پایین‌ترین امتیاز پاسخ‌گویی در بین بیمارستان‌های مورد مطالعه به‌ترتیب (66/0±4) و (63/0±06/3) بود که این اختلاف از نظر آماری معنی‌دار بود. یافته‌ها نشان داده است که تأثیر بعد سیاسی در وضعیت پاسخ‌گویی بیمارستان‌های آموزشی منتخب کشور نسبت به سایر ابعاد از میانگین بالاتری برخوردار است. هم‌چنین قوی‌ترین رابطه بین بعد اخلاقی و اطلاع‌رسانی بوده است (001/0>pvalue و 523/0=r) در نهایت وضعیت کلی پاسخ‌گویی بیمارستان‌های آموزشی کشور در حد متوسط به بالا بوده است (63/0±25/3). نتیجه‌گیری : با توجه به وضعیت پاسخ‌گویی در بیمارستان‌های آموزشی کشور که در زمینه‌ی برخی ابعاد از حد مطلوب پایین‌تر بود، برنامه‌ریزی برای تجدید ساختار موجود با دایر نمودن واحد پاسخ‌گویی در بیمارستان‌ها ضروری به نظر می‌رسد. واژه‌های کلیدی: بیمارستان‌های آموزشی؛ پاسخ‌گویی، ایران