ارزیابی مدیریت دانش فردی مدیران دانشگاه علوم پزشکی مشهد

Abstract

مقدمه: از جمله مهارت‌ها و توانمندی‌های ضروری مدیران در جامعه‌ی دانش بنیان، مهارت‌های مدیریت دانش فردی است. هدف از مطالعه‌ی حاضر، ارزیابی مدیریت دانش فردی مدیران دانشگاه علوم پزشکی مشهد بوده است. روش بررسی: روش تحقیق، توصیفی از نوع پیمایشی است. جامعه‌ی آماری شامل کلیه‌ی مدیران آموزشی، پژوهشی، دانشجویی، اداری و مالی و مدیران گروه دانشگاه علوم پزشکی مشهد در سال تحصیلی 90-1389 بود. بر اساس نمونه‌گیری تصادفی ساده، 91 نفر از مدیران دانشگاه علوم پزشکی انتخاب و مورد سنجش قرار گرفتند. ابزار مورد استفاده، مقیاس مدیریت دانش فردی محقق ساخته است. روایی آن بر اساس روش تحلیل صوری و تحلیل گویه و پایایی آن به واسطه‌ی Cronbach’s alpha با نمره‌ی کل (93/0) مورد سنجش و تأیید قرار گرفت. به منظور تجزیه و تحلیل داده‌ها، از آمار توصیفی و Repeated measure anlysis of variance و Multivariate analysis of variance استفاده شده است. یافته‌ها: مدیران دارای سطح متوسطی از مهارت‌های مدیریت دانش فردی بودند. تفاوت معنی‌داری بین ابعاد مدیریت دانش فردی وجود داشت (0001/0 > P، 63/96 = f). همچنین، بالاترین میانگین مؤلفه‌ی مدیریت یادگیری خویشتن 19 و پایین‌ترین میانگین مؤلفه‌ی شبکه‌ی همیاران دانشی 37/14 و مهارت‌های کاوشگری 30/14 به دست آمد. در مقایسه میان مؤلفه‌های جمعیت‌شناختی، جنسیت (01/0 > P، 5/2 = f) و نوع سازمان (دانشکده، سازمان مرکزی) (01/0 > P، 5/2 = f) تفاوت معنی‌داری یافت شد ولی در سایر مؤلفه‌ها تفاوت معنی‌داری وجود نداشت. نتیجه‌گیری: از آن جا که مهم‌ترین وظیفه‌ی مدیران دانشگاهی در کنار سایر وظایف، تصمیم‌گیری در زمینه‌ی فرایند یاددهی- یادگیری و مسایل آموزشی و پژوهشی است و از سویی، آن‌ها به عنوان اعضای هیأت علمی نیز فعالیت می‌کنند، بر این اساس، برخورداری از مهارت‌های مدیریت دانش فردی و همچنین مدیریت یادگیری خویشتن ضروری است. واژه‌های کلیدی: مدیریت دانش؛ مدیران؛ دانشگاه‌ها