همبستگي بين شاخص‌‏هاي عملكردي و درجه ارزشيابي بيمارستان‏‌هاي تحت پوشش دانشگاه علوم پزشكي مشهد

Abstract

مقدمه: سنجش عملكرد بيمارستان‏ها با توجه به جايگاه ويژه بيمارستان‏ها در ارائه‏ خدمات در بخش بهداشت و درمان هر كشور از اهميت بالائي برخوردار است. کارا و اثربخش بودن فعاليت‏هاي بيمارستاني يا به عبارتي ديگر عملکرد صحيح کارکنان و استفاده مناسب از منابع با استفاده از شاخص‏هاي عملکردي، ارزيابي مي‎گردد. در تحقيق حاضر، به تعیین رابطه‌ي بين شاخص‏هاي عملكردي و درجه ارزشيابي بيمارستان‏ها پرداخته شده است. روش بررسي: مطالعه حاضر، یک مطالعه تحليلي بوده و به صورت مقطعي در سال 90-1389 خورشیدی انجام شده است. جامعه آماري پژوهش کليه بيمارستان‏هاي تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکي مشهد شامل 22 بيمارستان به استثناي بيمارستان روانپزشكي ابن سينا حجازي مشهد بود. اطلاعات مورد استفاده در اين مطالعه که شامل شاخص‌های استاندارد فعالیت بیمارستانی است با استفاده از چک‌لیست از سامانه اتوماسیون آماری دانشگاه علوم پزشکی مشهد استخراج شد. صحت اطلاعات توسط کارشناسان اداره آمار دانشگاه مذکور بررسی و مورد تأیید قرار گرفت. براي بررسي ارتباط بين شاخص‏هاي عملكردي و درجه ارزشيابي بيمارستان‏ها از ضرايب همبستگي Spearman و Kendall و آزمون Student با استفاده از نرم‏افزار SPSS استفاده شد. سطح معناداري آزمون‏ها 05/0در نظر گرفته شد. یافته‌ها: طبق ارزشيابي صورت گرفته توسط معاونت درمان دانشگاه علوم پزشکي مشهد در سال 1390خورشیدی، 7/72 درصد بيمارستان‏ها درجه يك و 3/27% داراي درجه دو ارزشيابي بودند. در سال 1390، متوسط ضريب اشغال تخت بيمارستان‏هاي تحت پوشش دانشگاه علوم پزشكي مشهد 8/58±80/69، متوسط اقامت بيمار 1/16±2/67، متوسط ميزان مرگ و مير 10/39±15/37، متوسط ميزان گردش تخت 15/50±68/116 و متوسط فاصله گردش تخت 53/0±14/1 بود . 50 درصد بيمارستان‏ها به لحاظ ضريب اشغال تخت، 3/77درصد به لحاظ متوسط اقامت بيمار، 7/72درصد به لحاظ ميزان مرگ و مير، 100درصد به لحاظ ميزان گردش تخت و 9/90درصد به لحاظ فاصله گردش تخت در سال 1390داراي وضعيت مطلوب بودند. ارتباط بين شاخص‏هاي عملكردي و درجه ارزشيابي بيمارستان‏ها به لحاظ آماري معنادار، ولي شدت ميزان ارتباط ضعيف ارزيابي گرديد. نتيجه ‏گيري: شاخص ‏هاي عملكردي متوسط اقامت بيمار، ميزان مرگ و مير، گردش تخت و فاصله گردش تخت بيمارستان ‏هاي مورد مطالعه در حد مطلوب و شاخص ضريب اشغال تخت در حد متوسط بود. وجود ارتباط ضعيف بين شاخص‏هاي عملكردي و درجه ارزشيابي بيمارستان‏ها لزوم بازنگري در نظام ارزشيابي بيمارستان را مورد تأكيد قرار مي‏دهد. تخصصي شدن ارزشيابي بيمارستان‏ها با تأكيد بر شاخص‏هاي عملكردي و انجام ارزشيابي توسط يك ارگان مستقل از جمله راهكارهاي واقعي‏تر شدن نظام ارزشيابي بيمارستان‏ها است. واژه‌هاي كليدي : ارزیابی عملکرد؛ شاخص‌ها؛ مدت اقامت؛ اشغال تخت بیمارستان؛ ميزان مرگ و مير