رابطه شاخص‌های زمانی اورژانس پیش‌بیمارستانی در حوادث ترافیکی شهر تهران با میزان مرگ و میر در صحنه مصدومین

Abstract

مقدمه : ایران چهارمین کشور دنیا بود که سیستم اورژانس پیش‌بیمارستانی در آن راه‌اندازی شد اما کیفیت و کمیت ارایه تنها خدمت‌درمانی رایگان کشور، کمتر مورد توجه سیاستگذاران و مدیران است. این پژوهش با هدف تعیین رابطه بین شاخص‌های زمانی مهم اورژانس پیش‌بیمارستانی با میزان مرگ و میر در صحنه مصدومین حوادث ترافیکی شهر تهران انجام شد. روش بررسی : این مطالعه یک بررسی توصیفی- مقطعی بود. جامعه آماری شامل تمام مصدومین حوادث ترافیکی بود که از اول فروردین 1390 تا 1391 خورشیدی در حوزه عملیاتی اورژانس 115 شهر تهران آسیب‌دیده بودند. حجم پرونده‌های مورد مطالعه 75303 مورد بود. داده ها به به وسیله فرم ثبت اطلاعات مأموریتی مرکز اورژانس تهران، ازپرونده‌های الکترونیکی بیماران استخراج و به کمک آزمون آماری ضریب همبستگی اسپیرمن توسط نرم‌افزارSPSS16 مورد تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها : 5/56 درصد مصدومین حوادث ترافیکی شهر تهران به بیمارستان منتقل شدند و حدود 5/38 درصد محل حادثه را قبل از رسیدن آمبولانس اورژانس تهران ترک یا با مأموران اورژانس همکاری نکرده بودند و 5/0 درصد مصدومین هم قبل از رسیدن آمبولانس در محل حادثه فوت کرده بودند. میانگین سنی افراد مورد مطالعه 5/35 سال بود. زمان پاسخگویی اورژانس 115 تهران برای 50 درصد مأموریت‌های حوادث ترافیکی کمتر از 15 دقیقه و زمان ت‌خیر 63 درصد از مأموریت‌ها کمتر از 8 دقیقه بود. نتیجه‌گیری : در این مطالعه بین میزان مرگ و میر در صحنه مصدومین حوادث ترافیکی و برخی از شاخص‌های زمانی مهم در اورژانس پیش‌بیمارستانی رابطه معنی‌داری یافت شد. برنامه‌ریزی دقیق سیستم اورژانس پیش‌بیمارستانی می‌تواند سبب کاهش مرگ و میر در پیش‌بیمارستان و بهبود شاخص‌های آن شود. واژگان کلیدی: مراقبت‌های اورژانس پیش‌بیمارستانی؛ شاخص‌ها؛ میزان مرگ و میر؛ حوادث رانندگی