راهکارهاي پيشگيري و کاهش تصادفات، ارزيابي و اولويت‌بندي آنها با مدل‌سازي (مطالعه موردي: اصفهان)

Abstract

سابقه و هدف: تصادفات وسايل‌نقليه و عابران نتيجه افزايش وسايل‌نقليه بوده که عدم برنامه‌ريزي براي کاهش آنها موجب خسارات جبران‌ناپذيري خواهد شد. برنامه‌ريزي نياز به مدل‌هاي پيش‌بيني داشته که تعيين تاثير عوامل براي کنترل هزينه‌ها قبل از اجراء و سنجش و اولويت‌بندي آنها لازم است. خيابان دو طبقه امام خميني (ره) اصفهان در رتبه اول تصادفات شهر اصفهان قرار داشته؛ لذا هدف پژوهش، تحليل راهکارها و ترکيب آنها و اولويت-بندي براي کاهش و پيشگيري تصادفات و افزايش ايمني با مدل‌سازي، است.روش بررسي: از آمار تصادفات سال 1394 و جمع‌آوري جزئيات به روش ميداني و تعريف راهکارها و مدل-سازي در نرم افزار IHSDM که مختص تحليل ايمني است، استفاده شد. به جهت ملاحظات اخلاقي اطلاعات هويتي افراد درگير در تصادفات توسط پليس ارايه نشد. راهکار‌هاي حذف پارک حاشيه‌اي، کاهش دسترسي، افزايش فاصله و کاهش تعداد اجسام ثابت از لبه سواره‌رو و ترکيب آنها، تحليل شدند. در پل امام خميني (ره) افزايش تعداد و عرض خطوط عبور و فاصله گاردريل از لبه سواره‌رو، بررسي شدند.يافته‌ها: لزوم کاليبره کردن نرم افزار IHSDM محرز شد و تحليل نشان داد در صورت اعمال نکردن هيچ راهکاري، تصادفات %6/12 افزايش مي‌يابد. در ميان راهکارهاي تکي و ترکيبي در خيابان امام خميني (ره)، حذف پارک حاشيه‌اي و استفاده از 4 راهکار هم‌زمان؛ و در روي پل، افزايش فاصله گاردريل مياني از لبه روسازي بيشترين تاثير را دارد.نتيجه‌گيري: کاربرد مدل‌ها، ارايه راهکارها و بررسي تاثير هر يک و اولويت‌بندي آنها و استفاده از تمام عوامل دخيل در تصادفات در پيشگيري و کاهش تصادفات، محرز است.How to cite this article:Aboutalebi-Esfahani M, Haghshenas H, Salehan D. Strategies for Preventing or Reducing Accidents, and Assessing and Prioritizing them with Modeling Case Study: Isfahan. J Saf Promot Inj Prev. 2018; 6(4):191-202.