پلی مرفیسم حذف و جایگزینی در ژن آنزیم مبدل آنژیوتانسین و ارتباط آن با انسداد آترواسکلروتیک گرافتهای وریدی پس از عمل CABG

Abstract

مقدمه: در بسیاری از مطالعات به ارتباط پلی­مرفیسم حذف و جایگزینی (Insertion/Deletion یا I/D) در ژن آنزیم مبدل آنژیوتانسین (ACE) و بیماری­های قلبی- عروقی اشاره شده است اما نقش این پلی­مرفیسم و انسداد گرافت­های وریدی در طولانی مدت بعد از عمل جراحی بای­پاس عروق عروق کرونر (CABG) بحث برانگیز است. هدف مطالعه حاضر ارزیابی ارتباط پلی مرفیسم ( (I/Dدر ژن ACE و انسداد آترواسکروتیک گرافت های وریدی است. روش­ها: بیمارانی که حداقل 5 سال از زمان عمل CABG آنها گذشته بود در این مطالعه مقطعی شرکت داده شدند. انسداد گرافت­های وریدی به وسیله آنژیوگرافی مورد بررسی قرار گرفت.پلی مورفیسم (I/D) در ژن ACE توسط واکنش زنجیره­ای پلی مراز (PCR) مورد ارزیابی قرار گرفت. یافته­ها: در مجموع ١٠٢ (84 مرد) بیمار در این مطالعه شرکت کردند. توزیع فراوانی ژنوتیپ II , ID, DD مشاهده شده به ترتیب 6/23%، 7/62% و 7/13% بود. بین گروه­های ژنوتیپی از لحاظ تعداد گرافت­های وریدی با انسداد کامل، دارای انسداد نسبی و فاقد ضایعه انسدادی تفاوت معناداری از لحاظ آماری وجود نداشت (P به ترتیب 6/0، 7/0 و 18/0). اختلاف گروه­های ژنوتیپی از نظر تعداد ماه­های سپری شده بعد از CABG در آستانه معنی­دار شدن قرار داشت (06/0=P) و بیانگر این بود که بیماران در گروه ژنوتیپی II در زمان کوتاهتری، دارای تعداد برابر از گرافت­های وریدی با انسداد کامل هستند. نتیجه­گیری: علی رغم این که نتایج مطالعه ما، به عدم ارتباط پلی مرفیسم I/D در ژن ACE و انسداد گرافت­های وریدی در طولانی مدت بعد از CABG اشاره دارد ولی احتمالاً گروه ژنوتیپی II سرعت انسداد گرافت­های وریدی را افزایش می­دهد. واژگان کلیدی : موتاسیون حذف و جایگزینی، آنزیم مبدل آنژیوتانسین، عمل جراحی بای­پاس عروق کرونر، انسداد گرافت وریدی.