نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorفرزین‌فر, کاظمfa_IR
dc.contributor.authorفرزین‌فر, کاظمfa_IR
dc.contributor.authorنجات, حمیدfa_IR
dc.contributor.authorنجات, حمیدfa_IR
dc.contributor.authorدوستکام, محسنfa_IR
dc.contributor.authorدوستکام, محسنfa_IR
dc.contributor.authorتوزنده جانی, حسنfa_IR
dc.contributor.authorتوزنده جانی, حسنfa_IR
dc.date.accessioned1399-12-06T08:09:11Zfa_IR
dc.date.accessioned2021-02-24T08:09:48Z
dc.date.available1399-12-06T08:09:11Zfa_IR
dc.date.available2021-02-24T08:09:48Z
dc.date.issued2021-03-01en_US
dc.date.issued1399-12-11fa_IR
dc.identifier.citationفرزین‌فر, کاظم, فرزین‌فر, کاظم, نجات, حمید, نجات, حمید, دوستکام, محسن, دوستکام, محسن, توزنده جانی, حسن, توزنده جانی, حسن. (1399). مقایسه اثربخشی طرحواره درمانی و رویکرد تلفیقی شناختی-گفتاری بر تنظیم هیجانی و تحمل پریشانی افراد مبتلابه لکنت. مجله پزشكي باليني ابن سينا, 27(4), 239-252. doi: 10.29252/ajcm.27.4.239fa_IR
dc.identifier.issn2588-722X
dc.identifier.issn2588-7238
dc.identifier.urihttps://dx.doi.org/10.29252/ajcm.27.4.239
dc.identifier.urihttp://sjh.umsha.ac.ir/article-1-2149-fa.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/767966
dc.description.abstractسابقه و هدف:به‌منظور کاهش هیجانات و افزایش تحمل پریشانی در افراد مبتلابه لکنت، رویکردهای متعددی پیشنهاد شده است که ازجملهآن‌ها می‌توان بهطرحواره درمانی و رویکرد تلفیقی شناختی-گفتاری اشاره کرد. هدف از این مطالعهمقایسه اثربخشی طرحواره درمانی و رویکرد تلفیقی شناختی-گفتاری بر تنظیم هیجانی و تحمل پریشانی افراد مبتلابه لکنت بود. مواد و روش‌‌ها:مطالعهحاضر پژوهشی نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون-پس‌آزمون و آزمون پیگیری با گروه کنترل بود.جامعه آماری شامل تمام افراد مبتلابه لکنت با محدوده سنی 18 تا 30 سال در شهر سبزوار بود. نمونه آماری شامل 30 نفر از افراد مبتلابه لکنت بودند که به‌صورت نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند و به‌صورت کاملاً تصادفی در دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل (هر گروه 10 نفر) جایگزین شدند. گروه آزمایش طرحواره درمانی در 12 جلسه 90 دقیقه‌ای و گروه آزمایش تلفیقی شناختی-گفتاری در 12 جلسه 60 دقیقه‌ای تحت درمان قرار گرفتند، درحالی‌که گروه کنترل هیچ درمانی را دریافت نکرد. ابزارهای مطالعه پرسش‌نامه تنظیم هیجانی گراس و جان (2003)وپرسش‌نامه تحمل پریشانیسیمونز و گاهر (2005) بودند که در هر سه گروه در مراحل پیش‌آزمون، پس‌آزمون و پیگیری اجرا شدند. برای تجزیه‌وتحلیل داده‌ها از تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر و آزمون تعقیبی توکی استفاده شد. یافته‌ها:نتایج نشان داد دو طرحواره درمانی و رویکرد تلفیقی شناختی-گفتاری بر تنظیم هیجانیوتحمل پریشانی افراد مبتلابه لکنت تأثیر معنی‌داری دارد (05/0P<). نتیجه‌گیری:نتایج حاکی از این بود که هیچ‌یک از درمان‌ها نسبت به دیگری برتری نداشت و تنها رویکرد تلفیقی شناختی-گفتاری در شاخص تحمل پریشانی مؤثرتر بود.fa_IR
dc.format.extent1101
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه علوم پزشکی همدانfa_IR
dc.relation.ispartofمجله پزشكي باليني ابن سيناfa_IR
dc.relation.ispartofAvicenna Journal of Clinical Medicineen_US
dc.relation.isversionofhttps://dx.doi.org/10.29252/ajcm.27.4.239
dc.subjectتحمل پریشانیfa_IR
dc.subjectتنظیم هیجانیfa_IR
dc.subjectرویکرد تلفیقی شناختی-گفتاریfa_IR
dc.subjectطرحواره درمانیfa_IR
dc.subjectلکنتfa_IR
dc.subjectروانشناسي بالينيfa_IR
dc.titleمقایسه اثربخشی طرحواره درمانی و رویکرد تلفیقی شناختی-گفتاری بر تنظیم هیجانی و تحمل پریشانی افراد مبتلابه لکنتfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeپژوهشيfa_IR
dc.citation.volume27
dc.citation.issue4
dc.citation.spage239
dc.citation.epage252


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد