بررسی توانمندی تولید آنزیم یوریکاز توسط سویه‌های نمک‌دوست بومی ایران و بهینه‌سازی تولید آنزیم
چکیده
آنزیم یوریکاز (EC ۱.۷.۳.۳) در دهه ۱۹۷۰ برای اولین‌بار برای پیشگیری از افزایش غلظت اوریک‌اسید در خون و تشکیل بلورهای اورات استفاده شد. این آنزیم بعدها به‌صورت نوترکیب استفاده شد اما به‌علت واکنش ایمنی بیماران به این پروتئین بیگانه برای بدن، تلاش‌ها برای یافتن منابع جدیدی از این آنزیم با ویژگی‌های مطلوب‌تر ادامه دارد. با توجه به اهمیت باکتری‌های نمک‌دوست و تحمل‌پذیر نمک در تولید آنزیم‌هایی با ویژگی‌های منحصربه‌فرد، در این پروژه ۸۵ سویه از این باکتری‌ها که در مطالعات پیشین از دریاچه ارومیه جداسازی شده بودند، برای تولید آنزیم یوریکاز بررسی شدند و بهترین سویه تولیدکننده براساس توالی‌یابی ژن ۱۶S rRNA بیش از ۹۹% به هالوموناس سولفیداریس (Halomonas sulfidaeris) شباهت نشان داد. در ادامه با تغییر فاکتورهای محیطی و فیزیکوشیمیایی محیط کشت، مهم‌ترین عوامل موثر بر تولید یوریکاز توسط این باکتری شناسایی و با استفاده از روش بهینه‌سازی سطح پاسخ تولید آنزیم بهینه شد. در شرایط بهینه میزان تولید آنزیم در ۸=pH، دمای °C۳۴/۵، غلظت کلریدسدیم ۳% و غلظت اوریک‌اسید ۷/۵گرم بر لیتر به ۳۲/۵واحد بر میلی‌لیتر افزایش یافت که در مقایسه با گزارشات موجود، مقدار قابل توجهی است. این سویه می‌تواند در تحقیقات بعدی در مورد کاربردهای درمانی آنزیم مقاوم به نمک آن مورد استفاده قرار بگیرد.
کلید واژگان
نزیم‌های داروییباکتری نمک‌دوست
یوریکاز
بهینه‌سازی
شماره نشریه
3تاریخ نشر
2019-09-011398-06-10
ناشر
دانشگاه تربیت مدرسسازمان پدید آورنده
گروه بیوتکنولوژی، پردیس علوم، دانشگاه تهران، تهران، ایرانگروه بیوتکنولوژی، پردیس علوم، دانشگاه تهران، تهران، ایران
گروه بیوتکنولوژی، پردیس علوم، دانشگاه تهران، تهران، ایران
گروه بیوتکنولوژی، پردیس علوم، دانشگاه تهران، تهران، ایران
گروه بیوتکنولوژی، پردیس علوم، دانشگاه تهران، تهران، ایران
گروه بیوتکنولوژی، پردیس علوم، دانشگاه تهران، تهران، ایران
گروه میکروبیولوژی، دانشکده زیست‌شناسی، دانشگاه تهران، تهران، ایران
گروه میکروبیولوژی، دانشکده زیست‌شناسی، دانشگاه تهران، تهران، ایران
شاپا
2322-21152476-6917
