بررسی حساسیت اخلاقی پرستاران شاغل در بیمارستان‌های آموزشی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی کاشان

Abstract

سابقه و هدف: حساسیت اخلاقی به‌عنوان سنگ‌بنای اخلاق در پرستاری، زمینه‌ای را ایجاد می‌کند تا پرستاران بتوانند به‌طور مؤثر و اخلاقی از بیمارانشان مراقبت کنند. این مطالعه با هدف تعیین حساسیت اخلاقی پرستاران شاغل و ارتباط آن با برخی از مشخصات دموگرافیک آن‌ها انجام شده است. مواد و روش‌ها: این مطالعه مقطعی با استفاده از روش نمونه‌گیری تصادفی طبقه‌بندی‌شده میان 350 نفر از پرستاران شاغل در بیمارستان‌های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی کاشان در سال 1398 انجام شد. ابزار جمع‌آوری اطلاعات، پرسشنامه حساسیت اخلاقی و اطلاعات دموگرافیک بود. نتایج از طریق نرم‌افزار SPSS ویرایش‌ 16 و با استفاده از آمار توصیفی، آزمون‌های تی مستقل، تحلیل واریانس و همبستگی پیرسون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج: میانگین حساسیت اخلاقی پرستاران (6/08 ± 68/12) بود که در حد متوسط است. بیشترین امتیاز در بُعد «آگاهی از ارتباطات بین فردی» و کمترین امتیاز در بُعد «تجربه مشکلات و کشمکش‌های اخلاقی» بود. نمره کل حساسیت اخلاقی و ابعاد «آگاهی از نحوه ارتباطات بین فردی» و «اظهار خیرخواهی» با سن، سابقه کاری پرستاران و شرکت در کارگاه‌های آموزشی مرتبط با اخلاق، ارتباط معنی‌داری را نشان داد ( 0/05< P). نتیجه‌گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد که حساسیت اخلاقی پرستاران در حد متوسط است. همچنین شرکت در کارگاه‌های آموزش اخلاق بر میزان حساسیت اخلاقی مؤثر است. بنابراین پیشنهاد می‌شود که برگزاری کارگاه‌های آموزشی مرتبط با حساسیت اخلاقی به خصوص برای پرستاران تازه‌کار مورد توجه بیشتری قرار گیرد.