آگاهی و نگرش روستاییان شهرستان شهرکرد نسبت به برنامه‌ی پزشک خانواده

Abstract

مقدمه: برنامه‌ی پزشک خانواده با تلاش مسؤولان کشور در سال ١٣٨٤ به منظور دسترسی راحت و مناسب به خدمات سلامت در روستاها و شهرهای با جمعیت زیر ٢٠٠٠٠ نفر به اجرا درآمد. این پژوهش با توجه به گذشت حداقل 2 سال از اجرای برنامه با هدف بررسی آگاهی و نگرش مردم مناطق روستایی شهرستان شهرکرد نسبت به برنامه‌ی پزشک خانواده انجام گردید. روش بررسی: این پژوهش از نوع توصیفی– تحلیلی می‌باشد.آزمودنی‌های پژوهش 1100 نفر از افراد تحت پوشش برنامه‌ی پزشک خانواده در مناطق روستایی شهرستان شهرکرد استان چهار محال و بختیاری در سال 1388 بودند که به روش نمونه‌گیری به صورت چند مرحله‌ای انتخاب شدند. جهت جمع‌آوری اطلاعات، از پرسش‌نامه‌ی محقق ساخته استفاده گردید. روایی پرسش‌نامه از طریق اعتبار صوری و محتوی و تعدادی از متخصصان پزشكی اجتماعی و آموزش بهداشت صورت گرفت. پایایی پرسش‌نامه نیز از طریق محاسبه‌ی Cronbach’s alpha به دست آمد. برای تجزیه و تحلیل یافته‌ها از نرم‌افزار آماری SPSS و آزمون‌های آماری همبستگی Pearson، spearman و آنالیز واریانس استفاده شد. یافته‌ها: نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که میانگین سنی افراد مورد بررسی 23/34 سال می‌باشد. میزان آگاهی افراد مورد بررسی نسبت به برنامه‌ی پزشک خانواده به ترتیب، 9/30 درصد ضعیف، 4/53 درصد متوسط، 5/14 درصد خوب و 3/1 درصد عالی بود. همچنین نگرش افراد در 5/0 درصد خیلی خوب، 5/25 درصد خوب، 4/64 درصد متوسط، 1/9 درصد ضعیف، 5/0 درصد خیلی ضعیف برآورد گردید. بین نمره‌ی آگاهی و سن رابطه‌ی‌ معکوس و بین نمره‌ی آگاهی و سطح تحصیلات رابطه‌ی مستقیم وجود دارد. همچنین بین نمره‌ی نگرش و سن رابطه‌ی مستقیم وجود دارد. نتیجه‌گیری: نتایج این پژوهش نشان داد كه روستاییان از آگاهی مناسبی نسبت به برنامه‌ی پزشك خانواده برخوردار نبودند. همچنین نگرش آن‌ها نیز متوسط بود كه مؤید نیاز بیشتر به آموزش در زمینه‌ی بهبود و افزایش نگرش صحیح آنان می‌باشد. واژه‌های کلیدی: آگاهی؛ نگرش؛ خدمات بهداشت روستایی؛ پزشکان خانواده.