نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorمحمدجواد جعفریen_US
dc.contributor.authorمهدی قراریen_US
dc.contributor.authorمحتشم غفاریen_US
dc.contributor.authorلیلا امیدیen_US
dc.contributor.authorغلامرضا اسدالله فردیen_US
dc.contributor.authorآرش اکبرزادهen_US
dc.date.accessioned1399-11-30T21:41:41Zfa_IR
dc.date.accessioned2021-02-18T21:41:41Z
dc.date.available1399-11-30T21:41:41Zfa_IR
dc.date.available2021-02-18T21:41:41Z
dc.date.issued2014-12-22en_US
dc.date.issued1393-10-01fa_IR
dc.date.submitted2014-12-20en_US
dc.date.submitted1393-09-29fa_IR
dc.identifier.citation(1393). ارتقای ایمنی و پیشگیری از مصدومیت‌ها, 2(3), 196-203. doi: 10.22037/meipm.v2i3.7739fa_IR
dc.identifier.issn2345-2455
dc.identifier.issn2383-1901
dc.identifier.urihttps://dx.doi.org/10.22037/meipm.v2i3.7739
dc.identifier.urihttps://journals.sbmu.ac.ir/spip/article/view/7739
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/729553
dc.description.abstractسابقه و هدف: صنايع ساختماني به دليل نرخ بالای حوادث، جزء صنايع با خطر بالا به‌شمار می­روند. یافته­های مربوط به تحلیل حوادث در مدیریت خطر، ارتقاء ایمنی و برنامه­های پیشگیرانه نقش عمده­ای ایفا می­کند. هدف از مطالعۀ حاضر بررسي اپیدمیولوژی حوادث ناشی از کار در دو کارگاه یک شرکت ساختمان‌سازی در شهر تهران بر اساس فاكتورهاي فردي، گروه­هاي شغلي، عضو حادثه ديده و اعمال و شرايط ناايمن است.روش بررسی: این مطالعۀ توصیفی- تحلیلی، در کارگاه­های یک شرکت ساختمان‌سازی در سال 1390 در شهر تهران صورت پذیرفت. حوادث ثبت شده در یک‌سال گذشته از كميتۀ ايمني و بهداشت كارگاه دريافت و سپس اطلاعات مورد نياز بر اساس طراحي مطالعه استخراج گرديد. برای تحلیل داده­ها و بررسی ارتباط میان فاکتورهای مرتبط با توزيع حوادث از آزمون­هاي توصيفي، آزمون t مستقل و کای‌اسکوئر از نرم افزار  SPSS 16استفاده گردید.یافته­ ها: در طی سال 1390 جمعاً تعداد 915 حادثه ثبت شده بود كه از اين ميان 431 حادثه مربوط به كارگاه شمارۀ 1 (1/47%) و 484 مورد، مربوط به كارگاه شمارۀ 2 (9/52%) بود. برخورد با اشیا و گیر افتادن میان تجهیزات از دلایل اصلی ایجاد آسیب در کارگاه­های این شرکت ساختمان­سازی بود. بیشترین فراوانی حوادث مربوط به مشاغل قالب­بندی و آرماتوربندی و کمترین فراوانی مرتبط با شغل جوش‌کاری بود. اعمال ناایمن بیش از شرایط ناایمن سبب رخداد حوادث شده­اند و انگشتان دست، بیشترین فراوانی حادثه را از نظر عضو صدمه دیده داشته­اند.نتیجه­ گیری: هیچ یک از این دو کارگاه ساختمان­سازی از نظر رعایت اصول ایمنی در وضعیت خوبی قرار نداشته و به دليل فراوانی حوادث در طبقه­بندي صنايع با خطر بالا قرار دارند.en_US
dc.format.extent558
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageEnglish
dc.language.isoen_US
dc.publisherدانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتیfa_IR
dc.relation.ispartofارتقای ایمنی و پیشگیری از مصدومیت‌هاfa_IR
dc.relation.isversionofhttps://dx.doi.org/10.22037/meipm.v2i3.7739
dc.titleبررسی اپیدمیولوژی حوادث ناشی از کار در شاغلین یک شرکت ساختمان­ سازیen_US
dc.typeTexten_US
dc.contributor.departmentدانشكدۀ بهداشت، دانشگاه علوم پزشكي شهید بهشتی، تهران، ایرانen_US
dc.contributor.departmentدانشكدۀ بهداشت، دانشگاه علوم پزشكي شهید بهشتی، تهران، ایرانen_US
dc.contributor.departmentدانشكدۀ بهداشت، دانشگاه علوم پزشكي شهید بهشتی، تهران، ایرانen_US
dc.contributor.departmentدانشكدۀ بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایرانen_US
dc.contributor.departmentدانشکدۀ فنی و مهندسی، دانشگاه تربیت معلم تهران، کرج، ایرانen_US
dc.contributor.departmentدانشكدۀ بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایرانen_US
dc.citation.volume2
dc.citation.issue3
dc.citation.spage196
dc.citation.epage203


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد