مقاله علمی-پژوهشی: بررسی میزان فلزات سنگین در عضله میگوی پرورشی ) vannamei (Litopenaeus در برخی از مزارع گواتر سیستان و بلوچستان

Abstract

با توجه به اهمیت مطالعه آلاینده‌های فلزات سنگین به‌خصوص در آبزیانی که مصرف خوراکی دارند، میزان آلودگی میگوهای پرورشی وانامی در مزارع پرورش گواتر در جنوب سیستان و ­بلوچستان در دو استخر در سال 1397 بررسی گردید. نمونه‌برداری (108 نمونه) در سه مقطع زمانی35، 65 و 95 روزه به‌ صورت تصادفی با سه تکرار از دو مزرعه و دو استخر از فروردین لغایت خرداد ماه صورت پذیرفت. پس از زیست‌سنجی، بافت عضله جداسازی و پس از آماده‌سازی با دستگاه جذب اتمی غلظت فلزات اندازه‌گیری گردید. در بازه زمانی 35 روزه میانگین طول (سانتی‌متر) و وزن (گرم) 65/0 ± 15/80،6/0 ± 4، 65 روزه 73/0 ± 65/10، 63/1± 61/9­، 95 روزه 51/0±33/12، 33/1±04/16 ثبت گردید. طبق نتایج بین غلظت فلزات روی، کادمیوم، نیکل و سرب در بافت عضله در سه بازه زمانی اختلاف معنی‌داری وجود داشت (05/­0­p­<) و غالباً یک روند افزایشی را در تجمع فلز در بافت عضله نشان می‌دهد. آزمون آماری اختلاف معنی­داری میان استخرها را در هر بازه زمانی نشان نداد (05/­0­p­>). میانگین غلظت فلزات در کل سه دوره زمانی برای فلز مس 42/0±52/11، روی 65/6±95/82، کادمیوم 47/0±54/3، نیکل 31/0±18/2 و سرب 19/0±85/1 میکروگرم برگرم وزن خشک بوده است. در مقایسه با برخی از استانداردهای جهانی به جز نیکل که نزدیک به حد مجاز WHO بود، سایر فلزات از حد استاندارد بین‌المللی سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) و حد مجاز تعیین شده سازمان بهداشت جهانی (WHO) پایین‌تر بودند.