بررسی اثر تمرینات TRX بر سطوح سرمی هورمون‌های IGF-1 و کورتیزول و برخی عوامل تندرستی آمادگی جسمانی در زنان فعال

Abstract

سابقه و هدف: مهم­ترین هورمون­های آنابولیکی و کاتابولیکی که سطوح آن در اثر تمرینات مقاومتی تغییر می­کند، به ترتیب IGF-1 و کورتیزول است. هدف از مطالعه حاضر، بررسی اثر تمرینات مقاومتی کل بدن (TRX) بر سطوح سرمی هورمون­های IGF-1 و کورتیزول و فاکتورهای درصد چربی بدن، قدرت و استقامت عضلانی در زنان فعال بود. روش بررسی: در این مطالعه، 20 زن فعال با میانگین سنی 11/3±05/27 سال به طور تصادفی به دو گروه تجربی (10 نفر) و کنترل (10 نفر) تقسیم شدند. برنامه گروه تجربی شامل تمرین TRX به مدت 6 هفته، 3 جلسه در هفته به مدت 60 – 50 دقیقه زیر نظر مربی TRX بود. شدت تمرینات نیز با استفاده از مقیاس بورگ در دو هفته اول در محدوده 5-4، در دو هفته دوم بین 6-5 و در دو هفته سوم بین 7-6 بود. سطح سرمی متغیرهای IGF-1، کورتیزول، درصد چربی بدن، قدرت و استقامت عضلات بالاتنه و پایین­تنه قبل و بعد از تمرینات اندازه­گیری شدند. یافته­ها: شش هفته تمرین TRX باعث افزایش سطح کورتیزول و IGF-1 در زنان فعال شد، هر چند این افزایش از نظر آماری معنی­دار نبود (05/0<p)، اما نتایج نشان داد این تمرینات می­تواند در کاهش معنی­دار درصد چربی بدن و افزایش قابل توجه قدرت و استقامت عضلات بالاتنه و پایین­تنه زنان فعال موثر باشد. نتیجه­گیری: بر طبق یافته­های پژوهش حاضر به نظر می­رسد اجرای تمرین مقاومتی TRX می­تواند موجب بهبود معنی­دار درصد چربی بدن و قدرت و استقامت عضلانی زنان فعال شود و به عنوان یک مدل تمرین مقاومتی جایگزین جهت بهبود عوامل آمادگی جسمانی استفاده شود.